ஜி.பி.எஸ் : தெரியும்.. ஆனா, தெரியாது

 

தெரியாத ஊருக்குத் தன்னந் தனியே காரில் போகிறீர்கள் என வைத்துக் கொள்ளுங்கள். வழி கேட்கவும் யாருமில்லை ! இரவு நேரம் வேறு ! என்ன செய்வீர்கள் ? பாதி ராத்திரியில் பேயைக் கண்டது போல மிரண்டு போய்விடுவீர்கள் தானே ? அதெல்லாம் உங்களிடம் ஜி.பி.எஸ் எனும் புவியிடங்காட்டி இல்லாவிட்டால் தான் !

இப்போதெல்லாம் கார்களில் பயன்படுத்தக் கூடிய சின்ன ஜி.பி.எஸ் கருவிகள் ரொம்ப சாதாரணமாகக் கிடைக்கின்றன. “எனக்கு இந்த அட்ரஸ் போணும்பா” என விலாசத்தைக் கொடுத்தால் போதும். கிளம்பு, இங்கே லெப்ஃட் எடு, நேரா போ, அடுத்த வளைவில் ரைட் திரும்பு என கையைப் பிடித்து கூட்டிப் போகின்றன இந்த கருவிகள்.

செயற்கைக் கோளைப் பயன்படுத்தி பூமியிலுள்ள எந்த ஒரு இடத்தையும் வெகு துல்லியமாய்க் காட்டும் வல்லமை படைத்தது தான் இந்த ஜி.பி.எஸ். ஆங்கிலத்தில் குளோபல் பொஸிஷனிங் சிஸ்டம் என அழைக்கப்படும் இதற்கு தமிழில் பல பெயர்கள் உண்டு. புவியிடங்காட்டி, உலக நிலைப்பாடு அமைப்பு, உலக இடைநிலை உணர்வி என பல பெயர்கள் உண்டு. உங்களுக்கு வசதியான ஒரு பெயரைப் பயன்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்.

இது முதலில் அமெரிக்க ராணுவப் பயன்பாட்டுக்காய் ஆரம்பிக்கப் பட்ட விஷயம் தான். ராணுவத்துக்கு ரகசிய இடங்களை கண்டு சொல்லவும், இரவு பகல் பாராமல் சில இடங்களைக் கண்காணிக்கவும், துல்லியமாய் வேவு பார்க்கவும் இந்த ஜி.பி.எஸ் பயன்பட்டது. பிறகு அது காலத்துக்கேற்ற மாற்றங்களை அடைந்து இன்றைய நிலையை எட்டியிருக்கிறது.

இன்றைக்கு நீங்கள் மொட்டை மாடியில் காயப் போடும் துணியில் அழுக்கு இருக்கிறதா என்பதைச் சொல்லுமளவுக்கு ஜி.பி.எஸ் பயன்படுத்த முடியும். இது அச்சமும், வியப்பும் கலந்த ஒரு மனநிலையில் உங்களை இட்டுச் சென்றால் அதில் எந்த ஆச்சரியமும் இல்லை !

இப்போதைக்கு இதன் மிகப்பெரிய பயன்பாடு கார்களில் வழிகாட்டுவது தான். ஒரு இடத்துக்குப் போகவேண்டும் என நீங்கள் சொன்னால். அந்த இடத்துக்குப் போக எந்தெந்த வழிகள் உண்டு. எப்படிப் போனால் சீக்கிரம் போகலாம். எந்த ரூட் ரொம்ப கடியான ரூட். எந்த ரூட்டில் சாப்பிட ஹோட்டல் இருக்கிறது என சர்வ சங்கதிகளையும் புட்டுப் புட்டு வைக்கும் ! ஊரோடு ஒத்து வாழ் என்பதைக் கொஞ்சம் ஒத்தி வைத்து விட்டு ஜி.பி.எஸ் சோடு ஒத்துவாழ் என காரோட்டும் போது நினைத்துக் கொண்டாலே போதும்

அமெரிக்காவுக்குச் சொந்தமானாலும் இதை உலகெங்கும் பயன்படுத்த அது அனுமதித்திருக்கிறது ! 1973ம் ஆண்டு தான் இது தனது பயணத்தைத் துவங்கியது ! 24 செயற்கைக் கோள்கள் இந்த ஜி.பி.எஸ் சிறப்பாகச் செயல்பட இரவு பகல் பாராமல் உழைக்கின்றன. இவை பூமியின் வட்டப்பாதையில் தினமும் இரண்டு முறை சுற்றி, தகவல்களை பூமிக்கு இறக்குமதி செய்து கொண்டே இருக்கின்றன.

சரி, இந்த செயற்கைக் கோள்களில் ஒன்று பழுதாகிப் போனால் என்ன செய்வது ? ஒட்டு மொத்த வழிகாட்டலும் தடைபடுமே ?? பயம் வேண்டாம். அப்படி ஒரு ஆபத்தை முன்கூட்டியே அனுமானித்து தான் மூன்று “எக்ஸ்ட்ரா” செயற்கைக் கோள்களை வான்வெளியில் நிறுத்தி வைத்திருக்கின்றனர். ஒரு செயற்கைக் கோள் வலுவிழந்தால் இது “பை ரன்னராக” ஓடத் துவங்கும் !

அப்படியானால் 1973க்கு முன்னாடி “புவியிடங்காட்டிகள்” ஏதும் இல்லையா எனும் சந்தேகம் உங்களுக்கு வருகிறதா ? 1940களிலேயே புவியிடங்காட்டிகள் உண்டு. அவை ரேடியோ அலைகள் சார்ந்த கருவிகள். லோரான் (LORAN) மற்றும் டெக்கா நாவிகேட்டர் (Decca Navigator) இரண்டும் மிக முக்கியமானவை. லாங் ரேஞ்ச் நாவிகேட்டர் (Long Range Navigator ) என்பதன் சுருக்கமே லோரான் ! இரண்டாம் உலகப் போரில் எதிரிகள் பதுங்கியிருக்கும் இடங்களை உளவு பார்த்து வில்லன் வேலை செய்ததில் இந்த் இரண்டுக்கும் கணிசமான பங்கு உண்டு !

இன்றைய ஜி.பி.எஸ் கள் உருவான கதை ரொம்ப சுவாரஸ்யமானது ! இந்த சிந்தனைக்கான முதல் விதையைப் போட்டவர் பெரிலின் நாட்டு இயற்பியலார் பிரைட் வார்ட் வின்டர்பெர்க் என்பவர். அவர் முன்வைத்த அணு கடிகாரத்தை (Atomic Clock ) செயற்கைக் கோள்களில் பொருத்தி  ஜெனரல் ரெலேடிவிடி யை சோதிக்கும் சிந்தனை இந்த ஜி.பி.எஸ்களின் அடிப்படை. இதை அவர் 1956ம் ஆண்டு வெளியிட்டார்.

இரண்டாவது ஐடியாவைத் தந்தது ரஷ்யா ! 1957ம் ஆண்டு ரஷ்யா ஸ்புட்னிக் (sputnik) எனும் செயற்கைக் கோளை வானில் செலுத்தியது. ரிச்சர்ட் கிரெஷ்னர் தலைமையிலான அமெரிக்க விஞ்ஞானிகள் அதன் ரேடியோ அலைகளைக் கவனித்து வந்தார்கள். செயற்கைக் கோளின் இயக்கத்துக்கு ஏற்ப அதன் அலைகளில் வேறுபாடு இருப்பதை அவர்கள் கவனித்தார்கள். அந்த வேறுபாடு ரொம்ப ஸ்பெஷலாக இருந்தது. செயற்கைக் கோள் எங்கே இருக்கிறது என்பதையே அந்த வேறுபாடு மிகத் துல்லியமாகச் சொன்னது ! முதல் சிந்தனையையும், இரண்டாவது சிந்தனையையும் கூட்டிக் கழித்து கணக்குப் போட்டதில் இன்றைய ஜி.பி.எஸ் உருவானது !

அமெரிக்க கடற்படை உருவாக்கிய டிரான்சிட் எனும் ஜி.பி.எஸ் கருவிக்கு செயற்கைக் கோளால் இயங்கிய முதல் ஜி,பி.எஸ் எனும் பெயரைக் கொடுக்கலாம். தப்பில்லை ! 1960 ம் ஆண்டு இது வெள்ளோட்டம் விடப்பட்டது.

கடற்படை இப்படி  டிரான்சிட் டை அறிமுகம் செய்ததால் வான்படையும் தன் பங்குக்கு ஒரு புவியிடங்காட்டியை உருவாக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டது. அதன் பெயர் மொஸைக் (MOSAIC). ஒரே விஷயத்தை தனித்தனியே முயல்வதை விட கூட்டாக முயற்சி செய்யலாமே எனும் யோசனையில் இவர்கள் ஒன்று சேர்ந்தார்கள்.

1973ம் ஆண்டு 12 இராணுவ அதிகாரிகள் ஒன்று கூடி ஒருங்கிணைந்த ஒரு புவியிடங்காட்டிக்கான வழி  வகைகளைக் குறித்து விவாதித்தார்கள். டி.என்.எஸ்.எஸ் (DNSS ) எனப்படும் டிஃபன்ஸ் நேவிகேஷன் சேட்டிலைட் சிஸ்டம் (Defence Navigation Satelitte System ) அங்கே உருவானது. அது பின்னர் நேவ்ஸ்டார் (Navstar) என்றழைக்கப்பட்டு, அதன் பின் நேவ்ஸ்டார் ஜி.பி.எஸ் (Navstar – GPS ) என்றாகி கடைசியில் வெறும் ஜி.பி.எஸ் என்று நிலை பெற்றுவிட்டது !

ஜிபிஎஸ் முழுக்க முழுக்க அமெரிக்காவின் கட்டுப்பாட்டில் தான் இருக்கிறது. ரஷ்யா, சீனா போன்ற நாடுகளுக்கு அமெரிக்கா என்றாலே அலர்ஜி தானே ! அவை இதைச் சார்ந்து இருக்க விரும்பவில்லை. ஜி.பி.எஸ் போல தனியே ஒரு சமாச்சாரத்தை உருவாக்க வேண்டும் என்பதே அவர்களுடைய இலக்காய் இருக்கிறது.

குறிப்பாக, ரஷ்யா தனது ராணுவப் பயன்பாட்டுக்காய் வைத்திருக்கும் குளோனாஸ் (GLONASS) தன்னிச்சையாய் இயங்கக் கூடியது. த ரஷ்யன் குளோபல் நேவிகேஷன் சாட்டிலைட் சிஸ்டம் ( The Russioan GLObal Navigation Sattelite System) என்பதன் சுருக்கமே குளோனாஸ். 1976ம் ஆண்டு ஆரம்பிக்கப் பட்ட இந்த சிஸ்டம் 1991ம் ஆண்டு உலகம் முழுவதையும் கண்காணிக்கும் வகையில் விரிவாக்கப்பட்டது. பின்னர் அரசியல் மாற்றங்களால் களையிழந்து போன அது கடந்த 2010ம் ஆண்டில் குளோனாஸ் கே (GLONASS-K) எனும் பெயரில் நவீனமானது !

ரஷ்யா வெற்றிபெற்றால் சீனா சும்மா இருக்குமா ? அவர்களுக்கு  காம்பஸ் இருக்கிறது. அவர்களுடைய  காம்பஸ் (COMPASS) கருவி பீடோ 2 (Beidou – 2 ) என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. இப்போதைக்கு சீனாவையும், அதன் சுற்றியுள்ள இடங்களையும் கவனிக்கும் வகையில் தான் இதன் பயன்பாடு இருக்கிறது. சீனாவின் திட்டம் அப்படியே அதை விரிவாக்கி உலகம் முழுவதையும் கண்காணிக்கும் வகையில் மாற்றுவதில் தான் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை !

ரஷ்யா, சீனா போல ஐரோப்பியன் யூனியன் தனது பங்குக்கு உருவாக்கி வரும் புவியிடங்காட்டி கலிலியோ இடங்காட்டி. ஜி.என்.எஸ்.எஸ் (G.N.S.S) அல்லது கலிலியோ நேவிகேஷன் சாட்டிலைட் சிஸ்டம் (Galileo Navigation satellite System ) எனும் இந்த புவியிடங்காட்டி விரைவிலேயே பயன்பாட்டுக்கு வரலாம் !

துவக்க காலத்தில் ஒரு ஜி.பி.எஸ் சிஸ்டத்தை உங்கள் காரில் வாங்கி வைக்கும் பணத்தில் ஒரு குட்டிக் கார் வாங்கிவிடலாம் எனுமளவுக்கு காஸ்ட்லி. இப்போதோ அது ரொம்ப மலிவு விலைக்கு வந்து விட்டது ! சில ஆயிரம் ரூபாய்களுக்கே இதை வாங்கி விடலாம். இன்னும் சொல்லப் போனால் எல்லா ஸ்மார்ட் போன்களிலும் இந்த ஜி.பி.எஸ் அழகான வடிவமைப்பிலேயே வந்து விட்டது. ஒரு மொபைலை கையில் வைத்துக் கொண்டு எங்கே வேண்டுமானாலும் போய் விடலாம் எனும் சூழல் உருவாகிவிட்டது !

கூகிள் எர்த் (Google Earth) கேள்விப்பட்டிருப்பீர்கள். உங்கள் தெருவைத் துல்லியமாய் நோட்டமிடும் இந்த மென்பொருளுக்கும் ஜி.பி.எஸ் தான் அடிப்படை. ஜி.பி.எஸ் இன் பயன்கள் நீண்டாலும் அது தனி மனித சுதந்திரத்தில் மூக்கு நுழைக்கிறது எனும் குற்றச்சாட்டு வலிமையாகவே எழுகிறது ! நோட்டம் விடுதல், வேவு பார்த்தல் போன்ற விரும்பத்தகாத விஷயங்கள் நடக்கலாம் எனும் அச்சமும் உண்டு.

பொதுவாக, புவியிடங்காட்டி ஒரு இடத்தைக் கணிக்கவும் அதன் தூரத்தையும், நேரத்தையும் சொல்லவும் நான்கு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட செயற்கைக் கோள்களிலிருந்து அலைகளைப் பெறும். குறைந்தபட்சம் மூன்று செயற்கைக் கோள்களிலிருந்து பெறப்படும் தகவல்கள் இதற்குத் தேவைப்படும்.

செயற்கைக் கோள் இடைவிடாமல் தொடர்ந்து தகவல்களைப் பூமிக்கு அனுப்பிக் கொண்டே இருக்கும்.  எப்போது அந்தத் தகவல் அனுப்பப் படுகிறது? எந்த செயற்கைக் கோளில் இருந்து அது அனுப்பப் படுகிறது? அப்போது அந்த செயற்கைக் கோளின் இருப்பிடம் என்ன ? எனும் மூன்று கேள்விகள் மிக முக்கியமானவை. இந்த தகவல்களை பூமியிலுள்ள ரிசீவர்கள் பெற்றுக் கொண்டு செயற்கைக் கோளுக்கான தூரத்தைக் கண்டுபிடிக்கின்றன.

ஒர்ய் இருப்பிடைத்தைக் கண்டுபிடிக்க மூன்று செயற்கைக் கோள்கள் தேவை என்றோமில்லையா ? மூன்று கோளங்கள் போல இருக்கும் இந்த சிக்னல்கள் மூன்றும் பூமியில் ஒன்றை ஒன்று வெட்டும் பகுதியே நீங்கள் இருக்கும் இடம் ! இதை விஞ்ஞானம் டிரைலேட்டிரேஷன் (trilateration) முறை என்கிறது. அடிப்படையில் செயற்கைக் கோளிலிருந்து பெறப்படும் தகவலையும், அது வந்து சேர எடுத்துக் கொள்கின்ற நேரத்தையும் அடிப்படையாகக் கொண்டு இந்த புவியிடங்காட்டி செயல்படுகிறது.

இதில் சின்ன ஒரு பிழை ஏற்பட்டால் கூட தகவலில் ஏகப்பட்ட சிக்கல்கள் வந்து விடும். ஒளியின் வேகத்தில் பாய்ந்து கொண்டிருக்கும் தகவல்களில் பிழை வரக் கூடாது என்பதற்காகத் தான் மூன்று செயற்கைக் கோள்கள் நமக்குத் தேவைப்படுகின்றன. தகவல்கள் மிக மிகத் துல்லியமாக இருக்க வேண்டும். இந்த ரிசீவர் கடிகாரத்தில் ஒரு குட்டித் தவறு நேர்ந்தால் கூட எல்லாம் குழப்பமாகிவிடும். அதாவது ஒரு வினாடியை இலட்சமாக உடைத்து, அதில் ஒரு பாகம் அளவுக்கு நேரப் பிழை ஏற்பட்டால், பூமியில் இடம் சுமார் 300 மீட்டர் தூரம் தூரமாய் போய்விடும் ! தகவலின் நேர்த்தி எவ்வளவு இருக்க வேண்டும் என்பது உங்களுக்கு இப்போது புரிந்திருக்கும் என நம்புகிறேன்.

இதற்கு மேல் ஆழமாகச் சொன்னால் நீங்கள் கணக்கு பாடம் நடத்துவது போல இருக்கும் என்பதால் இப்போதைக்கு விடைபெறுகிறேன் !

0

ஏ.டி.எம் : தெரியும்.. ஆனா, தெரியாது

எப்படா பேங்க் திறக்கும் பணம் எடுக்கலாம் என காத்திருந்த காலங்கள் மலையேறிவிட்டன. பணம் எடுப்பதற்காக அரை நாள் ஆபீஸுக்கு லீவ் போட்டு வங்கியில் கியூ கட்டி நின்றதெல்லாம் நம் அப்பாக்களின் காலம். இப்போதைய ஏ.டி.எம் வசதி அதையெல்லாம் நிறுத்தி விட்டது என்றே சொல்லலாம்.

எப்போது வேண்டுமானாலும் தேவைக்கு பணத்தை எடுத்துக் கொள்ளலாம் எனும் வசதி ஏ.டி.எம் மூலம் நமக்குக் கிடைத்திருக்கிறது. இதனால் பெரிய அளவிலான பரிமாற்றம், அல்லது வேறு ஏதாவது தேவைகளுக்காக மட்டுமே வங்கிப் படி ஏறினால் போதும் என்பதே இன்றைய நிலமை.

பெரும்பாலான வங்கிப் பரிவர்த்தனைகள் இணையத்துக்கு இடம் பெயர்ந்து விட்டது. இப்போது அது அப்படியே மொபைலுக்கும் தாவியிருக்கிறது. இதனால் “விர்ச்சுவல் பேங்க்” எனும் கான்சப்ட் பரவலாகத் துவங்கியிருக்கிறது.

விர்ச்சுவல் வங்கியை “இருக்கும், ஆனால் இருக்காது” என்று சொல்லலாம். அதாவது ஒரு வங்கி இருக்கும் ஆனால் அதற்கென தனியே கட்டிடங்கள் ஏதும் இருக்காது. எல்லா கொடுக்கல் வாங்கல்களையும் இணையம் மூலமாகவோ, ஏ.டி.எம் மூலமாகவோ தான் நிறைவேற்றிக் கொள்ள வேண்டும்.

சரி, நாம் ஏ.டி.எம் க்கு வருவோம். உங்களுக்குப் பணம் தேவைப்படுகிறது. நல்ல  குளு குளு ஏடிஎம் அறைகளுக்குள் நுழைந்து கார்ட் போடுகிறீர்கள். கடவுச் சொல் டைப் செய்கிறீர்கள். எவ்வளவு பணம் வேண்டுமென தட்டுகிறீர்கள். பணம் கொட்டுகிறது. பணத்தை எடுத்துக் கொண்டு சைலன்டாகப் போய் விடுகிறீர்கள் !

“எப்படித் தான் இந்த சாதனம் இயங்குகிறது? “ என எப்போதாவது யோசித்துப் பார்த்ததுண்டா ? கொஞ்சம் சிம்பிளான வகையில் அதை கொஞ்சம் எட்டிப் பார்க்கலாமா ?

ஏ.டி.எம் என்பதன் விரிவாக்கம் “ஆட்டோமேட்டர் டெல்லர் மெஷின்” என்பது தான். அதை கனடாவில் ஏ.பி.எம் “ஆட்டோமேட்டட்  பேங்கிங் மெஷின்” என்கிறார்கள் கனடாவில். “எனி டைம் மணி” என்பதெல்லாம் ‘எப்பவும் பணம் கிடைக்கும்’ எனும் பொருளில் சும்மா சொல்வது ! மற்றபடி அதல்ல ஏடிஎம்மின் விரிவாக்கம்.

ஏடிஎம் போல ஒரு மெஷின் தயாரிக்க வேண்டும் என ஜப்பான், ஸ்வீடன், அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து என பல நாடுகளும் போட்டி போட்டுக் கொண்டு முயன்றன. இருந்தாலும் அந்த பெருமையைத் தட்டிக் கொண்டு போனது “லூத்தர் ஜார்ஜ் சிம்ஜியன்” என்பவர் தான். 1939 களுக்கு முன்பே அவர் இந்த முயற்சியில் ஈடுபட்டார். ஆனால் அதற்கான காப்புரிமையை 1963ல் தான் பெற்றார் !

1939 ம் ஆண்டு நியூயார்க்கில் “சிட்டி பேங்க் ஆஃப் நியூயார்க்” ஒரு மெஷினை வைத்தது. அதை “பேங்கோகிராஃப்” என்று அழைத்தார்கள். நமது ஏ.டி.எம் களின் முன்னோடி என்று அதைச் சொல்லலாம். ஆனாலும் அதில் பணம் பட்டுவாடா செய்யும் வசதி இருக்கவில்லை. டெபாசிட் செய்யும் வசதி மட்டுமே இருந்தது. ஆனாலும் இதை மக்கள் விரும்பவில்லை. எனவே ஆறே மாதத்தில் மூட்டையில் கட்டி பரணில் போட்டார்கள்.

பணம் பட்டுவாடா செய்யும் மெஷின் தனது கணக்கைத் துவங்கியது 1966ம் ஆண்டு, டோக்கியோவில். அதற்கு அடுத்த வருஷம் அது ஸ்வீடனிலும் சுவடை எடுத்து வைத்தது !  1967ம் ஆண்டு இங்கிலாந்தில் இன்னொரு வகையான ஏடிஎம் மெஷினை உருவாக்கினார்கள். அப்போதைய ஏடிஎம் மெஷினுக்கும் இப்போதைய மெஷினுக்கும் ஏணி என்ன ? ராக்கெட் விட்டால் கூட எட்டாத அளவுக்கு இடைவெளி இருந்தது என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள்.

1972ம் ஆண்டு யூகேவில் அறிமுகமான ஏ.டி.எம் தான் இன்றைய நவீன ஏடிஎம் களின் ஒத்த ஸ்டைல் பணிகளைச் செய்தது எனலாம்.

உங்களுக்கு முன்னால் இருக்கும் ஏ.டி.எம் மெஷின் கணினியோ, ஒரு மாயாஜாலம் செய்யும் கருவியோ கிடையாது. வருகின்ற தகவல்கள் அடிப்படையில் பணிபுரிகின்ற ஒரு கருவி அவ்வளவு தான். அதற்கான தகவல்கள் தருகின்ற மென்பொருள் கட்டமைப்பை “சுவிட்ச்” என்பார்கள். இந்த சுவிட்ச் மென்பொருள் ஏதோ தொலை தூரத்தில் இருக்கும்.

இதை இரண்டு விதமாக கணினியுடன் இணைக்கலாம். ஒன்று லீஸ்ட் லைன் எனப்படுவது நேரடியாக ஏ.டி.எம்மையும் கணினியையும் இணைப்பது. நான்கு வயர்கள், அதற்கான தனியான போன்லைன், பாயின்ட் டு பாயின்ட் என இது இருக்கும். இன்னொரு வகை “டயல் அப்” கனெக்‌ஷன். இதில் உண்மையான நேரடிக் கம்பித் தொடர்பு இருக்காது. மோடம் வழியாக, பொதுவான போன் தொடர்பு மூலம் இணைப்பு உருவாக்கப்படும்.

தேவைக்கு ஏற்ப எது வேண்டுமோ அதைத் தெரிவு செய்து கொள்ளலாம்., முதலாவது வகை ரொம்பக் காஸ்ட்லி. ஆனால் வேகம் அதிகம், தொடர்ந்து அதிக திறனுடன் செயல்படும். இரண்டாவது ரொம்ப சீப். அதற்கேற்பவே பணிகளின் வேகமும் இருக்கும்.

உங்கள் ஏடிஎம் கார்டை கொஞ்சம் பாருங்கள். ஏதோ ஒரு பதினாறு இலக்க எண் இருக்கிறது என்று நினைப்பீர்கள். சில கார்ட்களில் அதிகமாகவே உண்டு இப்போது. ஆனால் அந்த எண்ணுக்கு சில சிறப்பு அம்சங்கள் உண்டு. உங்கள் கையிலிருக்கும் கார்ட் எந்த கார்ட் என்பதை முதல் எண் சொல்லிவிடும். 4ல் ஆரம்பித்தால் விசா கார்ட், 5ல் ஆரம்பித்தால் மாஸ்டர் கார்ட், 6ல் ஆரம்பித்தால் டிஸ்கவர் என ஒவ்வொரு எண்ணும் ஒவ்வொரு சேவை வழங்குபவரைக் குறிக்கும்.

சுருக்கமாகச் சொல்ல வேண்டுமெனில் சேவை வழங்குபவர், வங்கி அடையாளம், அக்கவுண்ட் நம்பர், என எல்லாவற்றின் கலவையுமாகவே அந்த கார்ட் எண் இருக்கும் என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள்.

கார்டின் பின்னால் ஒரு கருப்பு பட்டை போல ஒரு பகுதி உண்டு. அந்தப் பகுதியைத் தான் ஏ.டி.எம்மில் உள்ள “கார்ட் ரீடர்” வாசிக்கும். அது தான் முதல் படி. வாசித்த தகவலை அது முதல் கட்ட பரிசோதனைக்கு அனுப்பும். அந்த முதல் கட்ட பரிசோதனைத் தகவல்கள் ரொம்பச் சின்னவை. ஆனால் அதை ஏ.டி.எம் ஃபைலே சரிபார்க்கும்.

கார்டைப் போட்டபிறகு நீங்கள் கடவுச் சொல் கொடுப்பீர்கள். “வெல்கம்” என அது அழைக்கும். பிறகு ஏதேனும் பரிமாற்றம் நடத்த நீங்கள் முயலும் போது தான் கார்ட் ரீடர் வாசித்த தகவல் உங்கள் வங்கிக்குப் போகும்.

ஏடிஎம் பின்னால் ரொம்பவே பாதுகாப்பாக பணத்தை அடுக்கி வைக்கும் அறைகள் இருக்கும். பணத்தை அதன் எடையை வைத்து தான் ஏடிஎம் எண்ணும். அப்போது நோட்டுகள் ஒட்டிவந்தால் கண்டுபிடித்துவிடும். அப்படியே தனியே வைக்கும். கூடவே ஒரு “எலக்ட்ரானிக் ஐ” எனும் சென்சாரும் உண்டு. அது பணப்பெட்டியிலிருந்து ஒரு நோட்டு வெளியே வந்தாலும் கணக்கப் பிள்ளை போல குறித்து வைத்துக் கொள்ளும். அந்தத் தகவல் பல ஆண்டுகள் சேமிக்கப்பட்டிருக்கும்.

நீங்கள் ஆயிரம் ரூபாய் வேண்டும் என கேட்டால் உங்களுக்குப் பணம் கிடைக்கிறது அல்லவா ? அதற்கு ஏ.டி.எம் நிறைய வேலைகளைச் செய்யும். முதலில் உங்களுடைய தகவலை சுவிட்ச்க்கு அனுப்பும். சுவிட்ச் அதைக் கொண்டு உங்களுடைய வங்கியைத் தேடும். பிறகு உங்கள் பைலைத் தேடும். வந்திருப்பது சரியான ஆள் தானா என்பதைப் பார்க்கும்.

கார்ட் சரியானது என்பதைச் சோதித்தபின். உங்கள் வங்கியில் பணம் இருக்கிறதா என்பதைப் பார்க்கும். அதைப் பார்த்தபின் உங்களுடைய “ஒரு நாள் லிமிட்” தொகையைத் தாண்டி விட்டீர்களா என்று பார்க்கும். எல்லாம் பார்த்து பணம் கொடுக்கலாம் என முடிவு செய்த பின் ஏ.டி.எம் க்கு ஒரு தகவலை அனுப்பும். “ஆள் சரியான பார்ட்டி தான், பணம் கொடுத்துவிடு” ! அப்போது தான் ஏ.டி.எம் தனது சுருக்குப் பையைத் திறந்து பணத்தைத் தரும்.

இந்த எல்லா வேலைகளையும் ஏடிஎம் சில வினாடிகளுக்குள் செய்து முடிக்கும். ஒரு நாலு வினாடி தாமதம் ஆனால் உள்ளே நிற்கும் நமக்கு எவ்வளவு டென்ஷனாகும் இல்லையா ?

சொல்ல மறந்துட்டேன். தகவல்களை ஏ.டி.எம் கணினிக்கு அனுப்பும் போது அப்படியே அனுப்பாது. அதை குறியீடுகளாக மாற்றித் தான் அனுப்பும். அப்போது தான் வழியில் யாராவது வந்து தகவலைத் திருடினால் கூட பயன்படுத்த முடியாது. உதாரணமாக நீங்கள் “123456” எனும் கடவுச் சொல்லை பயன்படுத்தினால் அது “முனுசாமி” எனவும் போகலாம். அல்லது 7877786 என போகலாம். அது பயன்படுத்தப்படும் “என்கிரிப்ஷன்” மென்பொருளைப் பொறுத்தது.

ஸ்டேட்பேங்க், இந்தியன் வங்கி என ஏகப்பட்ட வங்கிகள் உண்டு இல்லையா ? இவை விசா, மாஸ்டர்கார்ட் என யாருடைய சேவையை நாடுகிறார்களோ அவர்களுக்குப் பணம் கொடுக்க வேண்டும். இதை “செட்டில்மென்ட்” என்பார்கள். ஸ்டேட் பேங்க் ஏடிஎம் ல் நீங்கள் சிட்டி பேங்க் கார்ட் போட்டு பணம் எடுக்கும் போது வங்கிகளுக்கு இடையேயான செட்டில்மென்டும் நடைபெறும் ! இவையெல்லாம் உடனுக்குடன் நடப்பதில்லை. பெரும்பாலும் தினசரி இரவில் நடக்கும்.

இப்படி மின் தகவல் மூலம் பண பரிமாற்றம் செய்வதி எலக்ட்ரானிக் ஃபண்ட்ஸ் டிரான்ஸ்பர் என்பார்கள். இங்கே மென்பொருளைத் தயாரிப்பவர்கள் சாஃப்ட்வேர் எஞ்ஞினீர்கள். இவர்கள் தயாராக்கும் சுவிட்ச் வழியாகத் தான் எல்லா தகவலும் வரும், போகும். இந்த சுவிட்சுக்குள் வந்து போகும் ஒவ்வோர் தகவலுக்கும் இவர்களுக்குப் பணம் கொடுக்க வேண்டும். நாள் தோறும் கோடிக்கணக்கான தகவல்கள் வந்து போகின்றன. சிறு துளிப் பெருவெள்ளம் போல மென்பொருள் நிறுவனங்கள் அள்ளிக் கொட்டுவது இப்படித் தான் !

இனிமேல் ஏடிஎம் மெஷின் முன்னால் நிற்கும்போது இந்த விஷயங்களெல்லாம் மனசுக்குள் வரும் தானே ?

ஃ

வை-ஃபை (WiFi) எனும் வசீகரம்.

திரு.விக்டர் கேய்ஸ் க்கு ஒரு மிகப்பெரிய கும்பிடு போட்டு இந்தக் கட்டுரையைத் துவங்குவது தான் நல்லது என நினைக்கிறேன். ஏன்னா, 1941ம் ஆண்டு ஜூலை 31ம் ஆண்டு பிறந்த இவர் தான் “வை-ஃபை’ யின் தந்தை என்று செல்லமாய் அழைக்கப்படுகிறார்.

வை-ஃபை பற்றிய முன்னுரை எல்லாம் தேவையில்லை என நினைக்கிறேன். எலக்ட்ரானிக் கருவிகளை வயர் இல்லாமல் இணைத்து தகவல்களைப்  பரிமாறும் முறை தான் இந்த வை-ஃபை ! இதைச் சாத்தியமாக்கித் தருவது ரேடியோ அலைகள் ! “ கண்ணம்மாபேட்டை ஏழாவது தெருவில ஒரு ஆக்சிடன்ட் ஓவர்” என ஒரு காலத்தில் ஓவர்-ஓவராய் பேசிக் கொண்டிருந்த வாக்கி டாக்கி தான் இதன் அடிப்படையில் இயங்கும் தொழில் நுட்பம் !

IEEE802.11 என்பது இதன் தரக் கட்டுப்பாட்டு அடையாளம். ஆனால் வை-ஃபைக்கு மட்டுமேயான ஸ்பெஷல் அடையாளமல்ல. இந்த வை-ஃபை காப்பீட்டைக் கைவசம் வைத்திருக்கும் கர்வத்துக்குரியவர்கள் வை-ஃபை அலையன்ஸ் நிறுவனத்தினர் என்பதை எதற்கும் மனதில் குறித்துக் கொள்ளுங்கள். வை-ஃபையை வயர்லெஸ் லோக்கல் ஏரியா நெட்வர்க் WLAN ( Wireless Local Area Network) எனவும் அழைக்கிறார்கள். துவக்க காலத்தில் இந்த வை-ஃபை வேவ்லேன் (WaveLan) என்று தான் அழைக்கப்பட்டது.

கணினிகள், மொபைல்கள், இன்னபிற எலக்ட்ரானிக் கருவிகள் இன்டர்நெட்டில் இணைந்து கொள்வதற்கு தான் இன்றைக்கு வை-ஃபை பெருமளவில் பயன்படுகிறது. ஆனால் இந்த வயர்லெஸ் எல்லை பெரிய அளவில் இருப்பதில்லை. சாதாரணமாக இவை 20 மீட்டர் எல்லைக்குள்ளே தான் இயங்கும். வயர்லெஸ் வசதியை உருவாக்கும் ஒவ்வொரு அனுமதிப் புள்ளியின் (அக்ஸஸ் பாயின்ட்) எல்லையும் இவ்வளவு தான்.

வை-ஃபை பயன்படுத்தும் கருவிகளையெல்லாம் இணைத்துக் கட்டும் புள்ளியை வயர்லெஸ் அக்ஸஸ் பாயின்ட் என்பார்கள். (WAP – Wireless Access Point). வயர்லெஸ் இணைப்பு வசதி கருவியில் இல்லாத பட்சத்தில் அது யூஎஸ்பி, கார்ட் போன்றவற்றால் இணைப்பை உருவாக்குவதுண்டு. இவற்றை வயர்லெஸ் அடாப்டர்கள் (Wireless Adaptor)  என்கிறோம். வயர்லெஸ் இணைப்பை பிரித்து கருவிகளுக்கு அனுப்பும் முக்கியமான பணியைச் செய்பவற்றை வயர்லெஸ் ரவுட்டர்கள் என்கிறோம். ஒரு வயர்லெஸ் இனைப்புடன், இன்னொரு வயர் இணைப்பும் தொடர்பு கொள்ள முடியும். இதை “நெட்வர்க் பிரிட்ஸ் கணெக்‌ஷன்” என்பார்கள்.

பொதுவாக ஒரு அக்ஸஸ் பாயின்ட் எல்லையில் முப்பது கருவிகளை வயர்லெஸ் மூலம் இணைக்கலாம் என்பது கணக்கு. அப்புறம் எப்படி பெரிய பெரிய விமான நிலையங்களிலெல்லாம் முழுக்க முழுக்க வயர்லெஸ் இருக்கிறது என நீங்கள் நினைக்கலாம். விஷயம் சிம்பிள் ! அதற்கு அவர்கள் நிறைய அக்ஸஸ் புள்ளிகளைப் பயன்படுத்துவார்கள்.

ஒவ்வொரு 20 மீட்டர் சுற்றளவுக்கும் ஒவ்வொரு பாயின்ட் வைத்து பல மைல்கள் தூரத்துக்கு இந்த எல்லையை விரிவாக்க முடியும் என்பது தான் இதன் சிறப்பம்சம். அக்ஸஸ் பாயின்ட் என்பதை ஹாட் ஸ்பாட் என்றும் அழைப்பதுண்டு. ஒரு புள்ளியிலிருந்து இன்னொரு புள்ளிக்குத் தாவும் போது இந்த இணைப்பு துண்டிக்கப்படுவதில்லை. அப்படி துண்டிக்கப்படாமல் இருக்க கொஞ்சம் ஒன்றன் மேல் ஒன்றாக இதை நிறுவுவார்கள்.

ஒட்டுமொத்தமான வயர்லெஸ் அமைப்பை மூன்று விதமாக அமைக்கிறார்கள். ஒன்று அக்ஸஸ் பாயின்ட் மூலம் கருவிகளை இணைப்பது. இதை ஏ.பி (AP – Based ) வகை என்கிறார்கள். ஒரு ரவுட்டரில் இருந்து சுவிட்ச் மூலமாக பல்வேறு அக்ஸஸ் பாயின்ட்கள், அதற்கேற்ப கருவிகள் என இதன் அமைப்பு இருக்கும்.

இரண்டாவது வகை பீர் – டு- பீர் (Peer – to – Peer ) எனப்படும். இந்த வகையைச் செயல்படுத்த அக்ஸஸ் பாயின்ட்கள் தேவையில்லை. ஒரு எல்லைக்குள் இருக்கும் கருவிகள் எல்லாம் அந்த எல்லையில் இருக்கும் வயர்லெஸ் அமைப்பில் தானாகவே இணைந்து கொள்ள முடியும் என்பது இதன் வசதி. கொஞ்சம் எளிதானது, செலவும் கம்மி.

பாயின்ட் – டு – மல்டி பாயின்ட் (point to multi point) என்பது மூன்றாவது முறை. ஒரு கட்டிடத்திலுள்ள லோக்கல் ஏரியா நெட்வர்க் (LAN) இன்னொரு கட்டிடத்திலுள்ள லோக்கல் ஏரியா நெட்வர்க்குடன் கம்பி இல்லாமலேயே இணையும் நுட்பம் இது. இரண்டு கட்டிடங்களிலும் வயர் இணைக்கப்பட்ட வலையமைப்பு இருக்கும். ஆனால் இரண்டுக்கும் இடையேயான இணைப்பு வயர்லெஸ் ஆக இருக்கும் என்பது தான் இந்த அமைப்பு.

வயர்லெஸ் நெட்வர்க் களின் தலைவலி அதன் பாதுகாப்புப் பிரச்சினையில் தான் இருக்கிறது. பாதுகாப்பு வளையத்தை உடைத்து உள்நுழைய விரும்பும் ஏகப்பட்ட டெக்னாலகி வில்லன்கள் உண்டு. அவர்கள் எதை எப்படி உடைக்கலாம் என கண்ணில் தொழிழ்நுட்பம் ஊற்றிக் காத்திருப்பார்கள். அவர்களிடமிருந்து தப்ப பல்வேறு தொழில் நுட்ப மாற்றங்களை வை-ஃபை சந்தித்து வந்திருக்கிறது !. முதலில் WEP (Wired Equivalent privacy) எனும் தொழில் நுட்பத்தை வை-ஃபை பயன்படுத்தியது. அது ரொம்ப சிம்பிளாக உடைக்கக் கூடிய பாதுகாப்பாய் மாறிப் போனது.

இப்போது WPA மற்றும் அதன் அட்வான்ஸ் வடிவங்கள் வந்து விட்டன. WiFi Protected access என்பதன் சுருக்கம் தான் இந்த WPA. பல அடுக்குப் பாதுகாப்புகள் இப்போது வந்து விட்டன. தகவலை சங்கேத மொழியில் மாற்றுவது, கடவுச் சொல் பயன்படுத்துவது இப்படி. தொழில்நுட்பங்கள் வளர வளர அது தொடர்பான நவீனங்களும் புதுப் புது அவதாரங்களை எடுத்துக் கொள்வது ஆச்சரியமில்லை தானே !

சரி, இந்த வை-ஃபை இணைப்பு, அதற்கான வசதிகளை உருவாக்குவதெல்லாம் நிறுவனங்களுக்குச் சரிப்பட்ட விஷயம். ஒருவேளை உங்கள் வீட்டில் ஒரு பிரத்யேக வை-ஃபை இணைப்பு வைக்க வேண்டுமென நினைக்கிறீர்கள் ? என்ன செய்வது ? இப்படி ஒரு கேள்வியை பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பே எழுப்பியிருக்கிறார்கள் நொவாடெல் வயர்லெஸ் நிறுவனத்தினர். அவர்களுடைய அட்டகாசமான தயாரிப்பு தான் மை-ஃபை (MiFi). 2009ம் ஆண்டு இது அறிமுகமானது ! மை வை-ஃபை( My WiFi) அதாவது என்னுடைய சொந்த வயர்லெஸ் இணைப்பு என்பதன் சுருக் மொழி தான் மை-ஃபை என்பது !

இது இயங்கும் விதம் ரொம்ப சிம்பிள். இதை ஒரு மொபைல் போனுடன் இணைக்க வேண்டியது தான் ஒரே வேலை. மொபைலில் டேட்டா பிளான் உட்பட்ட அத்தியாவசிய சங்கதிகள் இருக்க வேண்டியது அவசியம். மொபைலை இந்த சின்னக் கருவியுடன் இணைத்து விட்டால் உங்களுடைய வீட்டில் உங்களுக்கே உங்களுக்கான வயர்லெஸ் தயார் ! ஒரு ஐந்து கருவிகளை அந்த வயர்லெஸ் இணைப்பு மூலம் நீங்கள் இணைக்க முடியும். வீட்டிலுள்ளவர்களுக்கான பிரத்யேக வயர்லெஸ் இணைப்பு உருவாக்கத்துக்கு இந்த வழி ரொம்ப எளிதானது.

அமெரிக்காவில் 2009ம் ஆண்டு மே மாதம் அறிமுகமான மை-ஃபை இன்று நெதர்லாந்து, சிங்கப்பூர், தாய்லாந்து, ஜப்பான், எகிப்து ஸ்பெயின், கனடா, மெக்சிகோ உட்பட பல்வேறு நாடுகளில் மிகப்பிரசித்தம். இதிலும் ஒவ்வோர் நவீனப் படிக்கட்டுகள் உருவாக்கப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கின்றன. சமீபத்திய வரவு 4ஜி வசதியுள்ள மை- ஃபை இணைப்பு.

பிராட்பேண்ட் வசதியைப் பொறுத்தவரை வயர்லெஸ் வசதி ஏற்கனவே நமது நாட்டிலும் சர்வ சாதாரணமாகிவிட்டது என்பது நாம் அறிந்ததே. இதன் காரணகர்த்தா, தென்கொரியாவிலுள்ள டெலிகம்யூனிகேஷன்ஸ் நிறுவனம் உருவாக்கிய மைப்ரோ எனும் கருவி என்பதையும் அறிந்து வைத்திருப்பது சுவாரஸ்யமானது !

துவக்க காலத்தில் இந்த வை-ஃபையினால் உலகமே முழுமையாய் வயர்லெஸ் இணைப்பு பெற்று விடும் என நினைத்தார்கள். அந்த மாற்றம் அத்தனை விரைவாக நடக்கவில்லை. கலிபோர்னியாவிலுள்ள சன்னிவேல், மினிசோடாவிலுள்ள மினியாபோலிஸ் போன்ற அமெரிக்க நகரங்கள் முதல் பெருமையைப் பெற்றுக் கொண்டன. அமெரிக்காவுக்கு வெளியே ஜெருசலேம் போன்ற இடங்கள் போட்டியில் வெல்ல, நமது இந்தியாவில் மைசூர் 2004ம் ஆண்டில் இந்தியாவின் முதல் வயர்லெஸ் இணைப்பு நகரம் எனும் பெருமையையும் பெற்றுக் கொண்டது ! லண்டன் உட்பட பல நகரங்கள் முழுக்க வயர்லெஸ் இணைப்பு கொடுக்கும் திட்டங்களை இன்னும் செயல்படுத்தும் முனைப்பில் இருக்கின்றன என்பது குறிப்பிடத் தக்கது.

ஒரு சிக்கல் என்னவென்றால் ரொம்ப அதிகம் பேர் பயன்படுத்தும் இடமாக இருந்தாலோ, ரொம்ப அதிக ரேடியோ அலைகள் அலையும் இடமாக இருந்தாலோ இந்த வயர்லெஸ் அமைப்பு அதிக வேகமுடையதாக இருப்பதில்லை. எனவே பெரிய அப்பார்ட்மென்ட், நெரிசலான நகரங்கள் போன்ற இடங்களில் இதன் செயல்திறன் குறைந்து விடவும் வாய்ப்பு இருக்கிறது. 2.4 GHz மற்றும் 5 GHz எனும் இரண்டு ரேடியோ அலை பிரீக்வன்ஸியில் இது வேலை செய்தாலும் முந்தையதற்குத் தான் கவரேஜ் அதிகம் !

எந்த விசைக்கும் சமமான எதிர்வினை உண்டு என்பது நியூட்டனின் விதி. இந்த விஷயத்திலும் அது இல்லாமல் போகவில்லை. வை-ஃபையினால் ஊரு முழுக்க எலக்ட்ரோ மேக்னட்டிக் அதாவது மின்காந்த அலைகளின் ஆதிக்கம் தான். அதனால் உடல்நலனில் ஏகப்பட்ட பாதிப்புகள் நேர்கின்றன என பலரும் கூக்குரல் போட்டார்கள். சுமார் 725 பேர் தங்களுக்கு “எலக்ட்ரோமேக்னட்டிக் ஹைப்பர்சென்சிடிவிடி” இருப்பதாகப் புகார் கூறியிருந்தார்கள். ஆனால் மருத்துவ ரீதியாக இவர்களுக்கு வை-ஃபை தான் பாதிப்பை ஏற்படுத்தியது என்பதை நிரூபிக்க முடியவில்லை.

ஆனால் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக நிகழ்ந்த சில ஆய்வுகள் கொஞ்சம் எச்சரிக்கை உணர்வை உருவாக்கியிருக்கிறது என்பதையும் மறுப்பதற்கில்லை. குறிப்பாக ரொம்ப நேரம் வை-ஃபை கனெக்‌ஷனுடன் மடியிலேயே வைத்து வேலை பார்த்தால் ஆண்களின் ஆண்மைக்கே ஆபத்து என ஒரு ஆராய்ச்சி ஏதேன்ஸ் பல்கலைக்கழகத்தில் வெளியாகி வெலவெலக்க வைத்தது. இன்னொரு ஆராய்ச்சி ஆண்களுக்கு ஞாபக சக்தியை இது குறைக்கும் என மிரட்டியது. ஆனால் உலக நலவாழ்வு விஷயத்தில் கருத்துகளை அறுதியிட்டும் கூறும் இரண்டு முக்கியமான அமைப்புகள் இதை மறுத்திருப்பது ஆறுதல் செய்தி.

அமெரிக்காவிலுள்ள உலக நலவாழ்வு நிறுவனம் (WHO – World health organization) குறைந்த அளவிலான மின்காந்த அலைகளையே வை-ஃபை வெளியிடும் எனவே பயப்படத் தேவையில்லை என்றது. யூ.கேவிலுள்ள ஹெல்த் புரட்டக்‌ஷன் ஏஜென்சியும் அதை ஆதரித்தது. ஒரு வருடம் முழுவதும் வை-ஃபை பயன்படுத்துவதும், 20 நிமிடம் மொபைலில் பேசுவதும் ஒரே அளவிலான மின்காந்த அலைகளின் பாதிப்பையே ஏற்படுத்தும் என அந்த அமைப்பு சொன்னது.

இணையம் இல்லாத வாழ்க்கை என்பதை நினைத்துப் பார்க்க முடியாது எனும் சூழலை நோக்கி உலகம் நடை போடுகிறது. நவீனங்கள் எல்லாமே இன்று வை-ஃபை அல்லது, 3ஜி போன்ற வசதிகளுடன் தான் வருகின்றன. எனவே வயர்லெஸ் நுட்பமும் அசைக்க முடியாத வலுவான இடத்தில் அமர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. அத்தகைய சூழலில் வை-ஃபை குறித்து இவ்வளவேனும் நீங்கள் அறிந்து வைத்திருப்பது நல்லது தான் இல்லையா ?

ஃ

Thanks : Daily Thanthi, Computer Jaalam

ஸ்மார்ட் கார்ட் பத்தி தெரிஞ்சுக்கலாமா ?

“கிரடிட் கார்ட் பார்த்திருக்கீங்களா ?” ங்கற மாதிரி அபத்தமான கேள்வியெல்லாம் நான் கேட்க மாட்டேன். உணவு, உடை, உறைவிடம் மாதிரி தேவையான ஒரு விஷயமாக கிரடிட் கார்ட் உருமாறிப் போன விஷயம் நான் அறிந்ததே ! ஆனால் அது சம்பந்தமாக வேறு ஒரு சின்ன கேள்வி !

“உங்களிடம் இருக்கும் கிரடிட் கார்ட், ஸ்மார்ட் கார்டா ? இல்லையா ?” என்பது தான் அந்தக் கேள்வி ! விசா கார்ட் தெரியும், மாஸ்டர் கார்ட் தெரியும். அதென்னப்பா ஸ்மார்ட் கார்ட் என சிலர் முணுமுணுப்பது கேட்கிறது. கவலைப் படாதீர்கள், அதைச் சொல்லத் தானே இந்த வாரம் வந்திருக்கிறேன் !

தமிழில் இந்த ஸ்மார்ட் கார்டை, நுண்ணறி அட்டை என்று அழைக்கிறார்கள். சில்லு அட்டை, ஒருங்கிணைக்கப்பட்ட சுற்று அட்டை என்றெல்லாம் இதற்குச் செல்லப் பெயர்கள் உண்டு. நீங்கள் எந்தப் பெயரை வேண்டுமானாலும் உபயோகப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள். எனக்கு பிரச்சினை இல்லை.

ஒரு சாதாரண கிரடிட் கார்ட் அளவிலும், அசப்பிலும் தான் ஸ்மார்ட் கார்ட் இருக்கும். ஆனால் அந்த கார்டில் ஒரு சின்ன சிம்கார்ட் போன்ற வடிவத்தில் ஒரு தங்க நிற சில்லு இருக்கும். இதில் பொதுவாக ஒரு மைக்ரோபிராசசர் இணைக்கப்பட்டிருக்கும். இப்போ உங்க கிரடிட் கார்டை எடுத்துப் பாருங்கள். அதில் இந்த தங்க நிற சிம் சாதனம் போன்றது இருந்தால் உங்களிடம் இருப்பது ஸ்மார்ட் கார்ட் என்பதை உறுதி செய்து கொள்ளலாம்.

அந்த தங்கக் கலர் சின்ன கருவி தான் உங்களோட சாதாரண கார்டை ஸ்மார்ட் கார்ட் ஆக மாற்றித் தருகிறது. இதில் தகவல்களைச் சேமித்தும் வைக்கலாம், சேமிக்கப்பட்டிருப்பதை வாசித்தும் பார்க்கலாம். இந்த குட்டியூண்டு அமைப்புக்குள் 8 கிலோபைட் ரேம் (RAM), 346 கிலோபைட் ரோம்(ROM), 16 பிட் மைக்ரோபிராசசர்(Microprocessor), 256 கிலோபைட் புரோக்ராம் பண்ணக்கூடிய ரோம்(Programmable ROM) என பல விஷயங்கள் உண்டு. இவையெல்லாம் தான் உங்கள் கார்டின் செயல்பாடுகளை கவனிக்கின்றன.

இது தரக்கூடிய முதல் வசதி பாதுகாப்பு. ஒரு சின்ன சிலிம்மர் கருவியை வைத்து உங்கள் கிரடிட் கார்ட் தகவல்களையெல்லாம் திருடிச் செல்லும் தில்லாலங்கடி வேலை இதில் அவ்வளவு எளிதில் சாத்தியமில்லை. உங்கள் கார்டையே அலேக்காகத் தூக்கிக் கொண்டு போனால் தான் உண்டு ! அதனால் தான் நிறுவனங்கள் ஸ்மார்ட் கார்டை நோக்கி நடைபயில்கின்றன.

ஸ்மார்ட் கார்டைப் பொறுத்தவரை ராஜா இங்கிலாந்து தேசம் தான். கிரடிட் கார்ட் நம்ம ஊருக்கு வருவதற்கு முன்பே அவர்கள் ஸ்மார்ட் கார்ட் பயன்படுத்தத் துவங்கியவர்கள். சாதாரண கார்ட்கள் பெரும்பாலும் அங்கே இல்லை என்றே சொல்லலாம். நீங்கள் இங்கிலாந்துக்குச் செல்லும் போது உங்களுடைய சாதாரண கார்ட்கள் பயன்படாமல் போயிருந்தால் அதன் காரணமும் இது தான் !

ஜெர்மனியிலுள்ள எலக்ட்ரிக்கல் எஞ்சினியரான ஹெல்மெட் குரோடெப்புக்கும், அவரோடு வேலை செய்த நண்பரான ஜர்கென் டெத்லாப்க்கும் இந்த நேரத்தில் ஒரு நன்றியைச் சொல்லிக் கொள்வோம். காரணம், இந்த விஷயத்துக்கான விதையை 1968ம் ஆண்டிலேயே போட்டது இவர்கள் தான். அதற்கான காப்புரிமை அவர்களுக்கு 1982ல் கிடைத்தது ! சுடச்சுட அடுத்த ஆண்டே பிரான்ஸ் நாட்டில் கட்டணத் தொலைபேசிகளில் ஸ்மார்ட் கார்ட் பணம் செலுத்தப் பயன்பட்டது !

அந்தக் காலகட்டத்தில் பிரான்சிலுள்ள  ஆராய்ச்சியாளர் ரோலன்ட் மொரினோவுக்கு ‘மெமரி கார்ட்’ சிந்தனையை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஸ்மார்ட் கார்ட் வடிவமைக்கும் சிந்தனை இருந்தது. அதற்குரிய காப்புரிமையையும் அவர் 1974ல் வாங்கி வைத்திருந்தார். அதற்கு மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு தான் உலக வரலாற்றிலேயே முதன் முறையாக என அழைக்கப்படும் “மைக்ரோ பிராசசர்” சார்ந்த ஸ்மார்ட் கார்ட் உருவானது. அந்த பெருமையை அள்ளிக் கொண்டு போனவர் மைக்கேல் யூகன்.

அது படிப்படியாக நாளொரு மேனியும், பொழுதொரு வண்ணமுமாக வளர்ந்து வந்தது. இப்படி ஆளாளுக்கு குளத்தில் இறங்கி மீன் பிடிப்பது சரிவராது என மூன்று முன்னணி நிறுவனங்கள் ஒன்று கூடின. ஒரு பொதுப்படையான விதி வேண்டும் என்பதே அவர்களுடைய சிந்தனையாய் இருந்தது. அந்த நிறுவனங்கள், விசா, மாஸ்டர்கார்ட் மற்றும் யூரோபே. இ.எம்.வி (EMV) என இந்த நிறுவனங்களின் சங்கமத்தை அழைக்கிறார்கள். இதன் முதல் வடிவம் 1994ல் வெளியானது ! ஸ்மார்ட் கார்ட்களின் பொதுவான வரையறை உருவான வரலாறு இது!

இன்றைய ஸ்மார்ட் கார்ட்களை இரண்டு பெரிய பிரிவுகளுக்குள் அடக்கிறார்கள். தொடர்பு உடைய நுண்ணறி அட்டை ( contact smart cards ) மற்றும் தொடற்பற்ற நுண்ணறி அட்டை ( Contactless Smart Card) என்பதே அந்த இரண்டு பிரிவுகள். பெயரைப் பார்த்தாலே புரியும். தொடர்பு உடைய ஸ்மார்ட் கார்டைப் பயன்படுத்த அதை இன்னொரு ரீடர் கருவியில் தேய்த்தோ, சொருகியோ தான் செயல்பட வைக்க முடியும். தொடர்பற்ற ஸ்மார்ட் கார்ட் அப்படியல்ல. போகிற போக்கில் சும்மா கார்டை எடுத்துக் காட்டினாலே வேலை செய்யும். பெரிய நிறுவனங்களில் கதவுகளைத் திறக்க “கார்டைக் காட்டினால் போதும்” எனும் வகையில் ஒரு அட்டை கொடுப்பார்கள். அவை இந்த தொடர்பற்ற ஸ்மார்ட் கார்டின் ஒரு உதாரணம் !

காண்டாக்ட் ஸ்மார்ட் கார்ட்களில் அந்த ‘தொடர்பை’ உருவாக்குவது சிம் கார்ட் வடிவத்தில் இருக்கும் அந்த சுமார் ஒரு சென்டீ மீட்டர் சதுர அளவு தான். இது தான் நம்முடைய கார்ட்க்கும், மற்ற கருவிகளுக்கும் இடையேயான தொடர்பை ஆரம்பித்து வைக்கும். அந்த தொடர்பை உருவாக்கத் தேவையான சக்தியை இது கார்ட் ரீடர் கருவியில் இருந்தே பெறுகிறது !

ஒருவகையில் ஸ்மார்ட் கார்ட் பரிமாற்றங்கள் அதிக வேகம் உடையவை. சாதாரண கிரடிட் கார்ட்கள் கார்ட் ரீடரில் பயன்படுத்தும் போது வெறும் கார்ட் எண் போன்ற தகவல்களே கிடைக்கும். அதைக் கொண்டு வங்கியில் உங்களுடைய அடையாளம் உறுதிப் படுத்தல், வங்கிக் கணக்கு உறுதிப்படுத்தல் என சர்வமும் கணினியில் தான் நடக்கும். ஒவ்வொன்றுக்கும் சில மைக்ரோ வினாடிகள் தேவைப்படும். ஆனால் ஸ்மார்ட் கார்டைப் பொறுத்தவரை முதல் கட்ட உறுதிப் படுத்தல்களை ஸ்மார்ட் கார்டிலேயே முடித்துக் கொள்ளலாம் என்பது ஒரு நவீனம் ! நாம் பயன்படுத்தும் அனைத்து கிரடிட் கார்ட் வகைகளும் இந்த கான்டாக்ட் ஸ்மார்ட் கார்ட் வகையைச் சேர்ந்தது தான்.

உங்களுடைய ஸ்மார்ட் கார்டில் இருக்கும் அந்த சின்ன தங்க நிற சதுரப் பாகம் அச்சு அசலாக சிம் கார்டைப் போலவே இருக்கிறது இல்லையா ? உண்மையில் சிம் கார்டுக்கும், இந்த ஸ்மார்ட் கார்ட் க்கும் ஒரே மாதிரியான சிப் தான். ஆனால் ஒன்றைத் தூக்கி இன்னொன்றில் போட்டால் வேலை செய்யாது. காரணம் இரண்டுக்குமான மென்பொருள் கட்டமைப்புகள் முற்றிலும் வித்தியாசமானது !

சரி, இரண்டாவது வகை கார்ட்க்கு வருவோம். இவை தொடர்பற்ற ஸ்மார்ட் கார்ட். இதிலும் சக்தி இருக்காது. ஆனால் கார்ட் ரீடரைத் தொடவேண்டிய அவசியமும் இல்லை. அப்படியானால் அந்த பவர் எப்படி கிடைக்கும் ? அதற்குத் தான் ஆர்.எஃப்.இன்டக்‌ஷன் (RF Induction Technology) டெக்னாலஜி பயன்படுகிறது. இது ரேடியோ ஒலி அலைகளின் மூலமாக மின் தூண்டல் நிகழ்த்தும் தொழில்நுட்பம் என சுருக்கமாகச் சொல்லலாம். ஒலி அலைகள் மூலமாகச் செயல்படுவதால் இதில் “தொடுதல்” தேவைப்படுவதில்லை. சும்மா பர்சுக்குள் கார்டை வைத்துக்கொண்டு பர்ஸைத் தூக்கிக் காட்டினாலே போதும் ! ஸ்மார்ட் கார்ட் செயல்படும் !

கிரடிட் கார்ட், டெபிட் கார்ட், பெட்ரோல் கார்ட், டிராவல் கார்ட், மெடிகல் கார்ட், டெலிவிஷன் கார்ட், ஐடி கார்ட், அனுமதி அட்டை, போன் கார்ட்  என பல்வேறு ஏரியாக்களில் இன்றைக்கு ஸ்மார்ட் கார்ட்கள் நுழைந்து விட்டன. வெளிநாடுகளில் இது ஒரு சின்ன பர்ஸாகவும் பயன்படுகிறது. இதில் பணத்தைப் ரீசார்ஜ் செய்து அந்த கார்டைப் பயன்படுத்தி ஆளில்லாத பார்க்கிங் நிலையம் போன்ற இடங்களில் பயன்படுத்தலாம். இது ஒரு சிம்பிள் தொழில் நுட்பம். உங்கள் வங்கிக்கெல்லாம் தகவல் அனுப்பி தகராறு செய்ய வேண்டிய தேவையே இதில் இல்லை.

தங்கக் கலரில் கோடு கோடாக இருக்கும் ஸ்மார்ட் கார்டைப் பார்க்கும் போது என்ன நினைப்பீர்கள் ? ஏதோ அவங்களுக்குப் பிடித்த ஒரு டிசைன் போட்டிருக்கிறார்கள் என்று தானே ? இல்லை ! அந்த டிசைனில் ஒவ்வொரு கட்டத்துக்கும் ஒவ்வொரு ஸ்பெஷல் வேலை உண்டு. சகட்டு மேனிக்கு நம் விருப்பம் போல கட்டம் கட்டி ஸ்மார்ட் கார்ட் தயாராக்கவும் முடியாது. மென்பொருள் கட்டமைப்பு, கார்ட் ஸ்டான்டர்ட் என பல்வேறு வகைகளுக்கு உட்பட்டு தான் இந்த வடிவம் இருக்கும்.

உதாரணமாக, இந்த ஸ்மார்ட் கார்டில் எட்டு பாகங்கள் உண்டு. C1, C2, C3 என C8 வரை வைத்துக் கொள்ளுங்கள். இதில் ஒவ்வொரு பாகமும் ஒவ்வொரு வேலையைச் செய்யும். C1 என்பது பவர் சப்ளைக்கானது. சக்தியை ரீடரில் இருந்தோ, ரேடியோ அலைகளிலிருந்தோ எடுக்கும் பாகம் இது தான். C2 என்பது ரீசெட் சிக்னல் என்பார்கள். அதாவது சிலேட்டை அழித்து சுத்தம் செய்வது போல, பழைய டிரான்சாக்‌ஷன் மிச்சம் மீதிகளை அழித்து புதிய ஒரு பரிமாற்றத்துக்குத் தயாராக்கும் பகுதி ! மூன்றாவது பாகம் ஒரு கடிகாரப் பணியைச் செய்யும். உங்களுடைய கார்ட் பரிமாற்றம் எவ்வளவு நேரம் எடுத்துக் கொண்டது ? தகவல் எப்போது அனுப்பப்பட்டது? எப்போது பெறப்பட்டது? போன்ற எல்லா டைம் சார்ந்த சங்கதிகளும் இந்த C3 ல் அடக்கம் ! மின்சார விஷயங்களில் “எர்த்” பற்றித் தெரியும் தானே. ஏறக்குறைய அதே பணியைச் செய்யும் C5 GND என அழைக்கப்படுகிறது. C6 மென்பொருளுக்கானது. C7 பகுதி பெறுதல், அனுப்புதல் ( Input and Output) வேலைகளுக்கானது. C4 மற்றும் C8 பகுதிகள் பிற இணைப்புகளுக்கானவை.

தகவல்களை சங்கேத முறையில் அனுப்புவதைப் பற்றித் தெரிந்திருப்பீர்கள். அதை ஆங்கிலத்தில் கிரிப்டோகிராஃபி (cryptography) என்பார்கள். அதாவது ஒரு தகவலை அதே போல அனுப்பாமல் குண்டக்க மண்டக்க என மாற்றி அனுப்புவது. விஷயம் தெரிந்த மென்பொருட்கள் மட்டுமே அதை மீண்டும் தகவலாக மாற்ற முடியும். படங்கள், வீடியோக்கள் போன்றவற்றில் தீவிரவாதத் தகவல்களை மறைத்து வைத்து அனுப்பும் செய்திகள் பத்திரிகைகளில் வருகின்றன அல்லவா ? அதெல்லாம் கூட இந்த கிரிப்டோகிராஃபி வகையைச் சேர்ந்தது தான் !

ஸ்மார்ட் கார்ட் வகைகளில் பயன்படுத்தப்படும்தைந்த பாதுகாப்புத் தொழில்நுட்பத்தை பப்ளிக் கீ இன்ஃப்ராஸ்ட்ரக்சர் (Public Key Infrastructure) என்கின்றனர். மென் அடையாளம் காணுதல் தான் இதன் அடிப்படை. டிஜிடல் கையொப்பம், டெஸ் தகவல் பரிமாற்றம் என இதில் பல அடுக்கு பாதுகாப்பு வசதிகள் உண்டு என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள்.

தனிநபருக்கான தேசிய அடையாள அட்டைகள் போன்றவை ஸ்மார்ட் கார்ட் மயமாகும் நிலை விரைவில் வரும். அப்போது தனிநபர் விவரக் குறிப்புகளெல்லாம் சின்ன எலக்ட்ரானிக் சில்லுக்குள் சைலண்டாக அமர்ந்து நம்மை வியக்க வைக்கும் !

ஸ்மார்ட்டான விஷயம் தான் இல்லையா ?

Thanks : Daily Thanthi, Computer Jaalam

ஐ.பி ( IP Address ) ! கொஞ்சம் தெரிஞ்சுக்கலாமா ?

தமிழகத்தின் ஏதோ ஒரு மூலையில் இருக்கும் ஒரு இன்டர்நெட் பிரவுசிங் சென்டரில் இருந்து ஒரு மிரட்டல் மின்னஞ்சல் அனுப்புகிறீர்கள் என வைத்துக் கொள்ளுங்கள். என்ன நடக்கும் ? விஷயம் தெரிந்த சில மணி நேரங்களுக்குள் சைபர் கிரைம் காவலர்கள் வந்து உங்களை அப்படியே அலேக்காக அள்ளிக் கொண்டு போய்விடுவார்கள்.

யாருக்குமே தெரியாத ஒரு ரகசிய இடத்திலிருந்து நீங்கள் மின்னஞ்சல் அனுப்பியது எப்படி போலீசுக்குத் தெரிந்தது ? என நீங்கள் வியந்து கொண்டே கம்பி எண்ண வேண்டியது தான். உங்களுக்கு இங்கே வில்லனாக மாறியது ஐ.பி அட்ரஸ் (IP address) எனப்படும் இன்டர்நெட் புரோட்டோகால் அட்ரஸ் (Internet Protocol Address ) தான். இன்டர்நெட் புரோட்டோகாலைத் தமிழில் இணைய நெறிமுறை என்கிறார்கள்.

ஊரில் எந்த மூலையில் உங்கள் வீடு இருந்தாலும் தபால்காரர் சைக்கிளை மிதித்துக் கொண்டு உங்கள் வாசலுக்கு வருவதுண்டு இல்லையா ? அவருக்குக் குழப்பமே இருக்காது. காரணம் உங்கள் வீட்டுக்கென தனியே ஒரு விலாசம் இருப்பது தான். அதே போல ஒவ்வொரு கணினிக்கும் இருக்கும் விலாசம் என்று இந்த ஐபி அட்ரஸைச் சொல்லலாம். நமக்கெல்லாம் வார்த்தைகள் புரியும். கணினிகளைப் பொறுத்தவரை எல்லாமே பூச்சியம், மற்றும் ஒன்று எனும் எண்கள் தான். எனவே தான் இந்த ஐபி அட்ரஸ் வெறும் எண்களாலேயே உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறது.

உங்கள் கணினியில் டாஸ் பிராம்ட்டில் போய் ipconfig என டைப் பண்ணி என்டர் பண்ணுங்கள். உடனே உங்கள் கணினியின் ஐ.பி எண் திரையில் தெரியும். இந்த முகவரி உங்கள் கணினிக்கானது ! இதை வைத்துத் தான் உங்கள் கணினியில் இருப்பிடத்தை எளிதில் கண்டுபிடிக்க முடிகிறது.

ஒவ்வொரு ஐ.பி எண்ணும் நான்கு பாகங்களைக் கொண்டது. உதாரணமாக 123.123.32.321 என்பதைப் போல ஒரு ஐ.பி எண் இருக்கும். உங்கள் கணினி எந்த நெட்வர்க்கில் இருக்கிறது, அந்த நெட்வர்க்கில் எந்த கணினி உங்கள் கணினி எனும் இரண்டு அடுக்கு அடையாளங்கள் இதில் உண்டு. இந்த ஐ.பி எண் முதலில் வடிவமைக்கப்பட்ட போது 32 பிட் அளவு கொண்ட எண்ணாகத் தான் வடிவமைத்தார்கள். இன்றும் இது பயன்பாட்டில் இருக்கிறது. நான்கு பாகமாக இருக்கும் இந்த எண்களில் ஒவ்வொரு எண்ணும் 0 முதல் 255 வரை இருக்கும். அதாவது 0.0.0.0 முதல் 255.255.255.255 வரை மட்டுமே ஐ.பி எண்கள் இருக்கும் ! இது இன்டர்நெட் புரோட்டோகால் வெர்ஷன் 4 (internet protocol version 4 : IpV4 ). சில ஐபி எண்களை நெட்வர்க்கில் சில குறிப்பிட்ட பணிகளுக்கென வைத்திருப்பார்கள். உதாரணமாக 255.255.255.255 எனும் எண்ணை நெட்வர்க்கில் இணைக்கப்பட்டிருக்கும் எல்லாக் கணினிகளுக்கும் ‘மெசேஜ்’ அனுப்புவது போன்ற பணிகளுக்காய் ஒதுக்கி வைத்திருப்பார்கள்.

ஆனால் புற்றீசல் போல சடசடவென அதிகரித்துக் கொண்டிருக்கும் கணினிகளின் எண்ணிக்கை ஐ.பி எண்களின் தட்டுப்பாட்டை நோக்கி நடந்து கொண்டிருக்கிறது. சுமார் 430 கோடி தனித்துவமான எண்களை மட்டுமே 32 பிட் வகையில் உருவாக்க முடியும். இதனால் தான் 1995ம் ஆண்டு IPv6 எனப்படும் ஒரு புதிய ஐ.பி அட்ரஸ் முறையை உருவாக்கினார்கள். இது 128 பிட்களால் அமைந்த எண் ! 2000லிருந்து இந்த எண்கள் பயன்படுத்தப்பட்டு வருகின்றன.

ஐ,பி எண்கள் உள்ளுக்குள் பைனரி எண்களாக அதாவது வெறும் 0 மற்றும் 1 எனும் எண்களால் அமையும். நமக்கு அது வாசிக்கும் வசதியாக 112.18.78.120 என்பது போல சாதாரண எண்களாக அமையும். இப்படி வரும் எண்கள் ஐ.பி 4 வகையைச் சேர்ந்தவை. ஐபி 6 வகைகள் 2008:db8:0:1111:0:656:9:1 என்பது போல அமையும் !

ஐபி எண்கள் தனித்துவமானவை என்பதை எப்படி உறுதி செய்வது ? ஒரே எண் இரன்டு இடங்களில் வரும் வாய்ப்பு உண்டா ? எனும் பல கேள்விகளுக்கான விடையாக நிற்கிறது ஐ.ஏ.என்.ஏ (IANA) அமைப்பு. இன்டர்நெட் அசைன்ட் நம்பர்ஸ் அதாரிடி ( Internet Assigned Numbers Authority) என்பதன் சுருக்கம் இது. 1988ம் ஆண்டு அமைக்கப்பட்ட இது அமெரிக்க அரசின் கீழ் இயங்குகிறது. உலகிலுள்ள கணினிகளுக்கெல்லாம் தனித்தெனி பெயர் விலாசம் எல்லாம் இருப்பதை உறுதி செய்வது இந்த அமைப்பு தான் !

TCP/IP எனும் நெட்வர்க் முறைதான் இன்றைக்கு பெரும்பாலும் கணினிகளை வலையுடன் இணைக்கின்றன. எல்லா கணினிகளும் இணையத்தோடு இணைந்தே இருக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை என்பது நாம் அறிந்ததே. சில நிறுவனங்கள் தங்களுக்குள்ளே ஒரு சின்ன வலையமைப்பை உருவாக்கி தனியே இயங்கி வருகின்றன.

ஐபி அட்ரஸ் இரண்டு வகை உண்டு. ஒன்று நிரந்தர ஐபி விலாசம். இதில் உங்கள் கணினிக்கென ஒரு நிரந்தரமான எண் இருக்கும். இன்னொன்று டைனமிக் விலாசம். உங்கள் கணினியின் விலாசம் மாறிக் கொண்டே இருக்கும். நிறுவனங்கள் தங்களுடைய கணினிகளை டைனமிக் விலாசம் மூலம் தான் இணைக்கின்றன. மிகவும் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்படுவதும் இது தான். டி.ஹைச்.சி.பி Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) தான் இந்த டைனமிக் ஐ.பி அட்ரஸ் உருவாக்கி கணினிகளை இணைக்கும் வேலையைச் செய்கின்றன. எந்த முறையிலான விலாசம் ஆனாலும் அது தனித்துவமான எண்ணாகவே இருக்கும் என்பது மட்டும் நிச்சயம்.

இந்த ஐபி விலாசத்தில் உள்ள “பப்ளிக் ஐபி” பகுதியை அமெரிக்காவிலுள்ள கலிபோர்னியா ஸ்டான்ஃபோர்ட் ஆராய்ச்சி மையத்தில் அம்மைந்துள்ள  என்.ஐ.சி ( Network Information Center) அமைப்பு தனது கட்டுப்பாட்டில் வைத்துள்ளது. பப்ளிக் ஐபி தான் தான் சர்வதேச அளவில் இணையங்களை இணைக்கும் பணியைச் செய்கிறது.

மொத்தம் ஐந்து பெரிய நெட்வர்க் பிரிவுகள் ஐபி பயன்பாட்டில் உள்ளன. A,B,C,D மற்றும் E என்பவை தான் அந்த ஐந்து பிரிவுகள். இதில் A  மிகப்பெரிய நெட்வர்களுக்காகப் பயன்படுத்தப் படுகிறது. சுமார் 17 மில்லியன் இணைப்புகளை இந்த நெட்வர்க்கில் இணைக்கலாம். B அதற்கு அடுத்த பிரிவு. இதில் 16 ஆயிரம் நெட்வர்க்கள் இணைக்கலாம், ஒவ்வொரு நெட்வர்க் இணைப்பிலும் 64 ஆயிரம் கணினிகள் இணைக்கலாம். C தான் பெரும்பாலும் பயன்படுத்தப்படும் அலுவல் நெட்வர்க்களில் பயன்படுத்தப்படும். 21 மில்லியன் நெட்வர்களை இதில் இணைக்கலாம். ஒவ்வொரு நெட்வர்க்கிலும் 254 கணினிகளை இணைக்கலாம். D பிரிவு ஆடியோ, வீடியோ கான்ஃபரன்சிங்கிற்காகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. E பிரிவு ஆராய்ச்சிகளுக்கானது.

பெரிய நிறுவனங்களில் ஒரு நெட்வர்க்கை சின்னச் சின்ன உள் வலையமைப்பாய்ப் பிரிப்பார்கள். ஒவ்வொரு சின்னச் சின்னக் குழுவையும் “சப்நெட்” (குட்டி வலை) என்று அழைப்பார்கள். இதனால் அந்த சின்னச் சின்னக் குழுக்கள் நெருக்கமாகவும், வேகமாகவும் தொடர்புகளை ஏற்படுத்திக் கொள்ள முடியும். ஏதேனும் நெட்வர்க் பிரச்சினை வந்தால் கூட அந்த ஒரு ஏரியாவை மட்டும் சரி பண்ணினால் போதும் என்பது போன்ற பல வசதிகள் இதில் உண்டு.

உங்களுடைய வீட்டில் இருக்கும் கணினியை நீங்கள் இணையத்தில் சேர்ந்தால், உங்களுடைய இன்டர்நெட் சேவை வழங்குநர் (ISP – Internet Service Provider) தான் உங்களுக்கு ஐபி விலாசம் தருவார். ஒருவேளை நீங்கள் ஒரு ரவுட்டர் வைத்து வயர்லெஸ் மூலம் நான்கைந்து கணினிகளை இணைத்தால் ரவுட்டர் ஒரு ஐபியைப் பெறும். உங்கள் வீட்டிலுள்ள கணினிகள் எல்லாம் சப்நெட் எனும் குட்டி வலையாக மாறி ஐபிகளைப் பெறும். அது சப்நெட் ஆக மாறி சப்நெட்மாஸ்க் எனும் இன்னொரு அடுக்கு அடையாள எண்களையும் பெறும் என்பது தான் இதிலுள்ள விஷயம். இந்த ஐபி விலாசங்களில் இரண்டு பாகம் உண்டு. ஒன்று எந்த வலையமைப்பில் அதாவது நெட்வர்க்கில் இருக்கிறது என்பதை அடையாளம் காண்பது. இன்னொன்று அந்த வலையமைப்பில் எந்த கணினி அந்த குறிப்பிட்ட கணினி என இனம் காண்பது.  நிறைய குட்டிக் குட்டி வீடுகள் இருக்கும் அப்பார்ட்மென்டில் கதவு எண்கள் இருப்பதைப் பார்த்திருப்பீர்கள் இல்லையா ? முதலில் வீட்டு விலாசத்தை வந்தடைவார்கள், பிறகு கதவு எண்ணை நோக்கிப் போவார்கள். அந்தமாதிரியான விஷயம் தான் இது.

சப்நெட் மாஸ்க் எண்கள் 255.0.0.0 , 255.255.0.0, 255.255.255.0 என மூன்று வகைகளாக அமைப்பார்கள். 255 என்பது 1111111 எனவும் 0 என்பது 00000000 எனவும் (எட்டு ஒன்று, எட்டு பூச்சியம்) உள்ளே பதிவாகும் என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். காரணம் முதலிலேயே சொன்னது போல, நாம் புத்திசாலி என நினைக்கும் கணினிக்குத் தெரிந்ததெல்லாம் இரண்டு என்கள் தான் 0 மற்றும் 1 ! இத்தகைய ஒவ்வொரு குட்டி சப்நெட்களிலும் முதல் ஐபி எண் அந்த குட்டி நெட்வர்க்கை அடையாளம் காட்டவே எப்போதும் பயன்படும் என்பது சுவாரஸ்யத் தகவல்.

இந்த ஐபி அட்ரஸ் இல்லாமல் போனால் இணையம் எனும் ஒரு விஷயமே சாத்தியமில்லை என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். நீங்கள் அனுப்பும் மின்னஞ்சல், தகவல் தேடல், சேட்டிங், விளையாட்டு என எல்லா விஷயங்களுக்கும் அடிப்படையாக இருப்பது இந்த ஐபி அட்ரஸ் தான் !

ரகசியமாய் நீங்கள் இணையத்தில் எங்கேயெல்லாம் உலவுகிறீர்கள் என்னவெல்லாம் செய்கிறீர்கள் என்பதையெல்லாம் இந்த ஐபி அட்ரஸைக் கொண்டு மிகத் துல்லியமாகக் கண்டுபிடித்து உங்களை வெலவெலக்க வைக்கலாம் என்பது உங்களுக்கு நான் தரும் கிளைமேக்ஸ் ஷாக் !

ஃ

USB Drive : கொஞ்சம் தெரிஞ்சுக்கலாமா ?

‘ஃபிளாப்பி டிஸ்ட்’ பார்த்திருக்கிறீர்களா ? நீங்கள் ‘இல்லை’ என்று சொன்னாலும் நான் ஆச்சரியப் படப் போவதில்லை. காரணம் இன்றைக்கு அது அருங்காட்சியகத்தில் ஆதிமனிதனைப் போல போல சைலன்டாகப் போய் அமர்ந்து விட்டது. ஆனால் ஒரு பத்து இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நிலமை இப்படி அல்ல. ஃப்ளாப்பி டிஸ்க் ஒன்றைக் கையில் வைத்துக் கொண்டு சுற்றுவதை ஒரு கௌரவமாகவே பார்த்த தலைமுறை அது ! அதன் சேமிப்பு அளவே 1.44 மெகா பைட் தான் என்பதை நினைத்தால் வியப்பாக இருக்கும்.

இப்போது ஃப்ளாப்பி டிஸ்க் முற்றிலுமாக வழக்கொழிந்து போய்விட்டது. கணினி நிறுவனங்களும் தங்கள் கணினிகளை ஃப்ளாப்பியைப் பயன்படுத்தும் வகையில் உருவாக்குவதை நிறுத்தி விட்டார்கள். அதற்கு ஒரு காரணம் அதி விரைவாகவும், திறமாகவும், சக்தியுடனும் இருக்கும் யு.எஸ்.பி டிரைவ்கள் தான்.

எம்.சிஸ்டம்ஸ் எனும் இஸ்ரேல் நிறுவனத்தைச் சேர்ந்த அமிர் பார், டோவ் மோரான் மற்றும் ஓரோன் ஓக்டான் ஆகியோர் இணைந்து தான் இந்த யூ.எஸ்.பி ஃப்ளாஷ் டிரைவுக்கான முதல் முயற்சியின் வெற்றியைப் பகிர்ந்து கொண்டார்கள். ஏப்ரல் 1999ம் ஆண்டு அவர்கள் இதற்கான காப்புரிமையை வாங்கினார்கள். உலகம் 2000 எனும் மைல் கல்லை எட்டிய ஆண்டின் செப்டம்பர் மாதம் டிஸ்க்-ஆன் – கீ (Disk On Key ) எனும் பெயரில் முதல் தயாரிப்பையும் வெளியிட்டார்கள். சிங்கப்பூரிலுள்ள டிரெக் டெக்னாலஜி, நெட்டாக் டெக்னாலஜி போன்ற நிறுவனங்களெல்லாம் தாங்கள் தான் இதன் உண்மைச் சொந்தக்காரர்கள் என கேஸ் போட்டதும், மல்லுக்கு நின்றதும் இங்கே விவரிக்காத தனிக்கதை.

டிரக் டெக்னாலஜி, ஐபிஎம் போன்ற நிறுவனங்கள் 2000 ஆண்டில் தங்களது தயாரிப்பையும் சந்தையில் கொண்டு வந்தார்கள். இதில் டிரக் டெக்னாலஜி தனது தயாரிப்பை “தம்ப் டிரைவ்” (Thumb Drive) என்று பெயரிட்டு அழைத்தது. ஐபிஎம் தனது தயாரிப்பை டிஸ்க் ஆன் கீ என பெயரிட்டழைத்தது. முதலில் அது வெளியிட்ட தயாரிப்பில் சேமிப்பு அளவு 8 எம்பி தான். ஃப்ளாப்பி டிஸ்களை விட ஐந்து மடங்கு அதிக சேமிப்புத் திறன் என அப்போது கொட்டமடித்து அதை விற்றார்கள்.

இந்த சேமிப்பு கருவியின் சிறப்பு அம்சம் என்னவென்றால் இதிலுள்ள மெமரி பகுதிகளை மின் முறைப்படி அழிக்கலாம், மீண்டும் எழுதலாம் என்பது தான். EEPROM (Electrically Erasable Programmable read-only memory )  எனும் பழைய முறை தான் இதன் அடிப்படையில் இயங்கும் தொழில் நுட்பம். இந்த பழைய நுட்பம் பெரிய பெரிய மெமரி பகுதிகளை அழிக்கும் விதமாக உருவாக்கப்பட்டிருந்தது. புது யூ.எஸ்.பி டிஸ்க் களில் குட்டிக் குட்டி நினைவிடங்களைக் கூட துல்லியமாக அழிக்க முடியும். கூடவே பெரிய பிளாக் களை அழிப்பதும் மிக சுலபம். இதன் வேகம் அதிகமாய் இருக்க இவை தான் காரணம்.

நாம் இப்போதெல்லாம் கையில் வைத்திருக்கும் யு.எஸ்.பி ஃப்ளாஷ் டிரைவ்களில் பழைய காலத்தோடு ஒப்பிடும்போது பல ஆயிரம் மடங்கு அதிக தகவலைச் சேமிக்க முடியும். ஒரு சுண்டுவிரல் அளவுள்ள டிரைவ்கள் 256 ஜிபி கொள்ளளவு என்றெல்லாம் வியக்க வைக்கின்றன. நாளை இது பல டெராஃபைட், ஸீட்டா பைட் என எகிறிக் குதித்து ஓடும் என்பதிலும் எந்த சந்தேகமும் இல்லை. காரணம் 2 டெர்ரா பைட் அளவுள்ள பென் டிரைவ்களை உருவாக்கும் முயற்சி இப்போது நடந்து கொண்டிருக்கிறது

இந்த யூ.எஸ்.பி டிரைவ்களில் பெயரில் தான் ‘டிரைவ்’ இருக்கும். ஆனால் எதுவுமே நகராது என்பது இதன் பிளஸ் பாயின்ட் ! பழங்கால ப்ளாப்பி டிரைவ்கள், டிஸ்க்கள், சிடி ரோம்கள் போன்ற ஒட்டு மொத்த சங்கதிகளையும் தூக்கிச் சாப்பிட்டு ஏப்பம் போட்டுவிட்டது இந்த யூ.எஸ்.பி டிரைவ்.

இந்த யூ.எஸ்.பி டிரைவ்கள் சர்வதேச “யூ.எஸ்.பி மாஸ் ஸ்டோரேஜ்” தரத்தையே அடிப்படையாகக் கொண்டு செயல்படுகின்றன. இன்றைய பெரும்பாலான செயலிகளில் இயங்கக் கூடிய வகையில் அந்த தரநிர்ணயம் இருப்பது சிறப்பம்சம். வின்டோஸ் தவிர, லினெக்ஸ், மேக்,யுனிக்ஸ் போன்ற பல செயலிகளில் எந்தச் சிக்கலும் இல்லாமல் இது இயங்கும்.

ஒரு பிரிண்டட் சர்க்கியூட் போர்ட் இதனுள் இருக்கும் கூடவே ஒரு கனெக்டர். இந்த யூ.எஸ்.பி டிரைவ் வேலை செய்ய வேண்டுமென்றால் சக்தி தேவைப்படும். அந்த சக்தியை டிரைவ் ஆனது இணைக்கப்பட்டுள்ள கணினியிலிருந்தோ அல்லது வேறு மின் கருவிகளிலிருந்தோ தான் பெற்றுக் கொள்கிறது.

USB2.0 தான் மிகவும் பிரபலமான இரண்டாவது தலைமுறை யூ.எஸ்..பி இணைப்பு தொழில் நுட்பம். அதிகபட்சமாய் வினாடிக்கு 60 மெகா பைட் அளவுக்கு தகவல்களை இது எழுதவும், வாசிக்கவும் செய்யும். இதற்கு முந்தைய முதலைமுறை யூ.எஸ்.பி இணைப்பான USB 1.1 ன் சக்தி என்பது வினாடிக்கு 1.5 மெகா பைட் எனுமளவில் தகவல் பரிமாற்றத்தைச் செய்தது என்பது சுவாரஸ்யமான ஒப்பீட்டுச் செய்தி !

2008ம் ஆண்டு இதன் அடுத்த படியான USB 3.0 தயாரானது. வினாடிக்கு 625 மெகா பைட் என்பது இதன் அளவு. 2008ல் அறிமுகமானாலும் அது உடனே பயன்பாட்டில் வரவில்லை. 2010 ம் ஆண்டு முதல் இது பயன்பாட்டுக்கு வந்தது. இருந்தாலும் பழைய முறை முழுமையாக நிறுத்தப்படாமல் இன்னும் தொடர்கிறது.  இன்றைய கணினிகளை கவனித்தால் உங்களுக்கே தெரியும், அவையெல்லாம் USB 2.0 மற்றும் USB 3.0 எனும் இரண்டு வகை போர்ட் களுடனும் தான் தயாராகின்றன.

யூ.எஸ்.பி களில் முக்கியமாக நான்கு பாகங்கள் உண்டு. முதலாவது கணினிக்கும், ஃப்ளாஷ் டிரைவ்க்கும் இடையேயான தகவல் பரிமாற்றத்துக்கு உதவும் பிளக். இதை ஸ்டான்டர்ட் A யூ.எஸ்.பி பிளக் ( Standard A USB Plug) என்கிறார்கள். இரண்டாவது NAND ஃப்ளாஷ் மெமரி சிப். சாதாரண டிஜிடல் கேமராக்களில் பயன்படுத்தப்படுவது இந்தப் பகுதி மட்டும் தான். யூ.எஸ்பி மாஸ் ஸ்டோரேஜ் கன்ட்ரோலர். இதில் ஒரு சின்ன மைக்ரோ கன்ட்ரோலரும் இருக்கும். இது தான் யூ.எஸ்.பியின் செயல்பாடுகளை நெறிப்படுத்தும் பகுதி. இவற்றையெல்லாம் ஒரு பிளாஸ்டிக் அல்லது மெல்லிய உலோக ஆடைக்குள் அடைத்து விட்டால் நம் கையில் இருக்கும் ஃப்ளாஷ் டிரைவ் ரெடி !

ஃப்ளாஷ் டிரைவ்களில் இரண்டு விதமான தொழில் நுட்பம் பயன்படுத்தப்படுகிறது. இதை மல்டி லெவல் செல் (Multi Level Cell) மற்றும் சிங்கில் லெவல் செல் (Single Level Cell) என்று அழைக்கிறார்கள். பெரும்பாலான மெமரி கார்ட்கள் மல்டி லெவல் செல் அதாவது பல அடுக்கு சேமிப்பு எனும் நுட்பத்தின் அடிப்படையிலானவையே. மிகச் சுருக்கமாகச் சொல்ல வேண்டுமெனில் ஒரு நினைவிட துணுக்கில் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட தகவல்களைச் சேமிக்க முடிந்தால் அது மல்டி லெவல் சேமிப்பு. ஒரு தகவல் மட்டும் சேமிக்க முடிந்தால் அது சிங்கிள் லெவல் செல். மல்டி லெவல் செல்லில் நீங்கள் சுமார் 10 ஆயிரம் முறை தகவல்களை அழித்து அழித்து எழுதலாம். அதுவரை தாக்குப் பிடிக்கும். அதுவே சிங்கிள் எனில் ஒரு இலட்சம் தடவை நீங்கள் அழித்து எழுதினாலும் பாழாகாது என்பது வியப்பூட்டும் அம்சம்.

இன்றைக்கு இவை ரொம்பவே குட்டி வடிவத்துக்கு வந்து விட்டதால் பல வடிவங்களில் விற்பனைக்கு வந்துவிட்டது. பேனா, வாட்ச்கள், கத்தி, விளையாட்டுப் பொருட்கள், கீ செயின் என பலவற்றிலும் இந்த ஃப்ளாஷ் டிரைவ்கள் வந்து விட்டன.  இதில் ஏகப்பட்ட மேட் இன் டுபாக்கூர்கள் உண்டு என்பதை எப்போதும் நினைவில் கொள்ளுங்கள். எட்டு ஜிபி என கூவி விற்பார்கள். வாங்கி கணினியில் போட்டால் அது எட்டு ஜிபி என காட்டும். ஆனால் நீங்கள் சேமிக்கத் துவங்கும் போது கொஞ்சம் சேமித்த உடனே, “நான் ஃபுல் ஆயிட்டேம்”பா என கை விரிக்கும் ! எனவே இந்த டிரைவ் விஷயத்தில் நம்பிக்கையான தயாரிப்புகளை வாங்குவதே ரொம்ப நல்லது !

சரி இதை எதற்குப் பயன்படுத்தலாம் என்று கேட்டால் அடிக்க வருவீர்கள். இருந்தாலும் சொல்கிறேன். நமக்குத் தெரிந்ததெல்லாம் தகவல் சேமிப்பு தான். கொஞ்சம் எம்பி3 பாடல்கள், கொஞ்சம் திருட்டு வீடியோக்கள், அல்லது கொஞ்சம் டேட்டா ஃபைல்கள். இதைத் தாண்டிய பயன்பாடு ரொம்பவே குறைவு. ஆனால் தொழில்நுட்பம் இதை பல வேறு பயன்பாடுகளுக்குள்ளும் இட்டுச் செல்கிறது. சில மென்பொருட்கள் ஃப்ளாஷ் டிரைவகளில் வருகின்றன. அவை அங்கிருந்தே இயங்கவும் செய்கின்றன. கணினியில் மென்பொருட்களை நிறுவவேண்டும் எனும் தேவை இதன் மூலம் இல்லாமல் போய்விடுகிறது. இதை சாஃப்ட்வேர் விர்சுவலைசேஷன் (Software Virtualization) என்கிறார்கள்.

ஆப்பிள் இங்க். போன்ற சில நிறுவனங்கள் தங்கள் கணினியின் முழு ரீஸ்டோர் ஃபைல்களையும் இத்தகைய ஃப்ளாஷ் டிரைவ்களில் தந்து விடுகிறார்கள். ஒருவேளை கணினி பழுதாகிப் போனால் இந்த டிரைவைப் போட்டு இயக்க வேண்டியது தான் பாக்கி ! பழைய முறைகளான சிடி, டிவிடி போன்ற சமாச்சாரங்களெல்லாம் இதன் மூலம் ஓரங்கட்டப்பட்டு விட்டன.

இன்னொரு சுவாரஸ்யமான அம்சமாக இதில் காஃபியை ஊற்றி கணினியை உளவு பாக்கும் வேலையையும் செய்யலாம். நான் காஃபி (COFFEE) என்று சொன்னது Computer Online Forensic Evidence Extractor எனும் மென்பொருளை என முதலிலேயே சொல்லி விடுகிறேன். இதற்கு மேலும் நீங்கள் மெமரி கார்டில் காஃபி கொட்டினால் அதற்கு நான் பொறுப்பல்ல. இந்த மென்பொருள் டிரைவில் அமர்ந்து கொண்டு கணினியை முழுக்க வேவு பார்த்து சொல்லி விடும். கணினியிலுள்ள எந்த ஒரு அமைப்பையும் மாற்றாது !

அதே போல வின்டோஸ் தனது செயலியை ஒரு சின்ன டிரைவில் போட்டு “வின்டோஸ் டு கோ” என விற்பனை செய்வது இன்னொரு விஷயம். இவையெல்லாம் ஒரு சில சாம்பிள்களே, இத்தகைய பயன்கள் இன்னும் பல உண்டு.

இப்போது இத்தகைய பிளாஷ் டிரைவ் களிலும் பல அடுக்குப் பாதுகாப்புகள் வந்து விட்டன.. உங்கள் கைரேகை கொடுத்தால் தான் வேலை செய்ய ஆரம்பிப்பேன் என அடம்பிடிக்கும் பயோ மெட்ரிக் (Biometric) தொழில் நுட்பம் முதல், சொன்னதை குண்டக்க மண்டக்க என எழுதி மற்றவர்களைக் குழப்பும் என்கிரிப்ஷன்(Encryption) வரை எல்லாம் இதில் உண்டு. பயன்பாடு அதிகரிக்கும் போது பாதுகாப்பும் அதிகரிக்க வேண்டியது காலத்தின் தேவையல்லவா !

இன்றைக்கு யூ.எஸ்.பி டிரைவ் இல்லாத கணினிகளே கிடையாது. இதற்காக தனியே டிரைவர் மென்பொருட்களை நிறுவவேண்டும் எனும் காலமும் மலையேறிப் போய்விட்டது. எங்கும் எளிதில் தூக்கிச் செல்லலாம், கனம் குறைவு, பயன்பாடு அதிகம், சேதமாகும் வாய்ப்பு குறைவு போன்ற பல்வேறு நன்மைகள் இந்த டிரைவ்களின் பயன்பாட்டை வானளாவ உயர்த்தியிருக்கின்றன.

நீங்கள் அலட்சியமாய் பாக்கெட்டில் தூக்கிப் போட்டுத் திரியும் யூ.எஸ்.பி டிரைவ்க்குப் பின்னால் இத்தனை விஷயம் இருப்பதே வியப்பு தான் இல்லையா ? அடுத்த முறை கடைக்குப் போகும் போது  ‘யூனிவர்சல் சீரியல் பஸ் டிரைவ்” ஒண்ணு குடுங்க என கேட்டுப் பாருங்கள். புரியலையா ? யூ.எஸ்.பி யின் விரிவாக்கம் தான் “யூனிவர்சல் சீரியல் பஸ்” (Universal Serial Bus) என்பது ! உங்கள் மெமரியில் சேமித்து வைத்துக் கொள்ளுங்கள்.

ஃ

Thanks : Daily Thanthi, Computer Jaalam

3D மாயாஜாலம் எப்படி நிகழ்கிறது ?

இது 3D காலம் என்று சொல்லலாம் தப்பில்லை. அவதார் என்றொரு ஆங்கிலத் திரைப்படம் வந்தாலும் வந்தது, உலகெங்கும் சட்டென 3டி ஜூரம் பற்றிக் கொண்டது. புதிது புதிதாய் 3டி படங்கள் ஹாலிவுட் முதல் கோலிவுட் வரை வெளியாகிக் கொண்டிருக்கின்றன. போதாக்குறைக்கு பழைய 2D படங்களைத் தூசு தட்டி 3D யாக மாற்றும் பணிகளும் ஜகஜோராக நடந்து கொண்டிருக்கின்றன.

ஆயிரம் தான் இருந்தாலும், முதன் முதலாக 3டி படம் பார்க்கும் அனுபவம் ரொம்பவே அலாதியானது? திரையிலிருந்து சட்டென நம்மை நோக்கி நீளும் ஒரு கை ஐஸ்கிரீம் தரும். அல்லது நம்மீது ஏதோ வந்து விழுவது போல பயமுறுத்தும். மந்திரவாதியின் சாம்பல் நம் முகத்தில் மோதுவது போல் வரும். கையை எடுத்துச் சட்டெனத் தடுப்போம் ! விட்டால் அடுத்த சீட்காரரை அடித்தே கீழே தள்ளுவோம். காரணம் காட்சிகள் அவ்வளவு தத்ரூபமாக இருப்பது தான் ! அவ்வளவு எளிதில் மைடியர் குட்டிச் சாத்தானை மக்கள் மறக்கமாட்டார்கள் என்பதில் எனக்குச் சந்தேகமில்லை.

இந்த 3D எப்படிச் சாத்தியமாகிறது ? சுருக்கமாகச் சொல்ல வேண்டுமெனில் 3D என்பது வேறொன்றுமில்லை நமது கண்களை ஏமாற்றும் ஒரு தந்திரம். ஆச்சரியப்படாதீர்கள். 2D யில் உள்ள திரைப்படத்தை 3D போன்ற தோற்றத்தில் தர சினிமாக் கருவிகளும், கண்ணாடிகளும் உதவுகின்றன. அதை எவ்வளவு தத்ரூபமாகத் தருகிறார்கள் என்பதில் தான் அந்த தொழில் நுட்பத்தின் வெற்றி அடங்கியிருக்கிறது.

3டி சமீபகாலக் கண்டுபிடிப்பு எனும் நினைப்பு உங்களிடம் இருந்தால் அந்த நினைப்பை இந்த வினாடியே குழி தோண்டிப் புதைத்து விடுங்கள். அதரப் பழசான விஷயம் அது ! பிரிட்டனிலுள்ள திரைப்பட இயக்குனர் வில்லியம் பிரீஸ் கிரீன் 1980ல் இதற்கான காப்புரிமை விண்ணப்பத்தைக் கொடுத்தார். அவருடைய தயாரிப்பு ஸ்டீரியோஸ்கோப் வகையைச் சார்ந்தது. குழந்தைகள் கண்களில் வைத்துப் பார்க்கும் ஒரு குட்டிக் கருவியைப் பார்த்திருப்பீர்கள். அதில் ஒரே மாதிரியான இரண்டு பிலிம்கள் இருக்கும், ஒரே நேரத்தில் இரண்டு கண்களாலும் அதைப் பார்க்கும் போது உள்ளுக்குள் 3டி படம் தெரியும் ! அது தான் ஸ்டீரியோஸ்கோப்பின் வடிவம். இதற்கு இரண்டு படங்களை அருகருகே திரையிட வேண்டிய தேவை இருந்தது !

அந்த கான்சப்டை அப்படியே அலேக்காகத் தூக்கி பத்து ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு ஃப்ரடரிக் எக்வீன் என்பவர் ஒரு கேமரா கண்டுபிடித்து உடனே அதற்குக் காப்புரிமையும் வாங்கினார். இதில் 4.45 சென்டீ மீட்டர் இடைவெளியில் இரண்டு லென்ஸ்கள் இருக்கும். அப்புறம் மீண்டும் ஒரு இடைவெளிக்குப் பிறகு 1915 ஜூன் 10ம் தியதி நியூயார்க்கிலுள்ள ஆஸ்டர் திரையரங்கில் முப்பரிமாணத் திரைபடம் சோதனை ஓட்டம் போட்டது. அதை நடத்தியவர்கள் எட்வின் பார்டர் மற்றும் வில்லியம் வேடல் எனும் இருவர்.

அந்த சம்பவம் நடந்து ஏறக்குறைய ஒரு நூற்றாண்டு முடியப் போகிறது. ஆனால் அப்போது இது மிகப்பெரிய பணச்செலவு, திரையிட ஏகப்பட்ட கஷ்டம் எனும் செயல்முறை சிக்கல்களால் முதுகொடிந்து கிடந்தது.  1922ம் ஆண்டு செட்பம்பர் 27ம் தியதி டிக்கெட் வாங்கிப் படம் பார்க்கும் உலகின் முதல் 3டி சினிமா வந்தது. அதன் பெயர் “த பவர் ஆஃப் லவ்” (The Power of Love). அமெரிக்காவின் லாஸ் ஏஞ்சல்ஸிலுள்ள அம்பாசடர் ஹோட்டல் திரையரங்கில் இது வெளியானது.

3டி ஒரு கமர்ஷியல் சினிமா சரக்காக மாறியது 1950ல் தான். அப்போதும் அது சரசரவென பற்றிப் படரவில்லை. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வேர் விட ஆரம்பித்தது. அந்தக் காலகட்டத்தில் வால்ட் டிஸ்னி போன்ற பெரிய சினிமா தயாரிப்பு நிறுவனங்களெல்லாம் 3டி தயாரிப்பில் குதித்தன. எனவே 3டி என்பது அடுத்த கட்டத்துக்கு நகர்ந்தது. 1950க்கும் 1953க்கும் இடைப்பட்ட காலத்தை “3டியின் பொற்காலம்” என்கிறார்கள். ஆனால் அதன்பின் 3டி மீண்டும் படுத்தது !

இதில் ஏகப்பட்ட சிக்கல்கள் இருந்தது தான் அந்த சோர்வுக்குக் காரணம். இரண்டு படங்கள் தயாரிக்க வேண்டும். இரண்டும் ஒரே மாதிரி இருக்க வேண்டும். ஒரே வேகத்தில், கொஞ்சமும் மாற்றம் இல்லாமல் ஓட வேண்டும். தனி ஸ்பெஷல் திரை வேண்டும். ஏகப்பட்ட பணச் செலவு என அடுக்கடுக்கான காரணங்கள் தான் அந்த தொய்வுக்குக் காரணம்.

1960ல் 3டி தொழில் நுட்பத்தின் ஒரு புது புரட்சி தோன்றியது. அதுவரை 3டி படம் போட வேண்டுமெனில் இரண்டு பிலிம் ரோல், இரண்டு புரஜக்டர் என இருந்த நிலை மாறி ஒரே பிலிம் ரோலில் இரண்டு படங்களை பதிவு செய்யும் முறை அப்போது தான் அறிமுகமானது ! ஸ்பேஸ் விஷன் ( Space vision) 3டி எனும் புது அடைமொழியுடன் அது வந்தது ! இது ஏகப்பட்டத் தலைவலிகளை ஒழித்துக் கட்டி 3டி படங்களுக்கு ஒரு புத்துணர்ச்சியையே அளித்து விட்டது !

1980களுக்குப் பின் தான் 3டி சர சரவென வளரத் துவங்கியது. 1985க்கும் 2003க்கும் இடைப்பட்ட காலத்தை 3டியின் மறுபிறப்புக் காலம் என்கிறார்கள். அந்தக் காலகட்டத்தில் நிறைய முப்பரிமாணப் படங்கள் வந்து பரபரப்பூட்டின.

இருந்தாலும் இயக்குனர் ஜேம்ஸ் கேமரூன் தான் அப்போதும் 3டி நுட்பத்தால் அசரடித்தவர். 2003ல் அவர் “கோஸ்ட் ஆஃப் த அபைஸ்” (Ghost of the Abyss) எனும் படத்தை வெளியிட்டார். ரியாலிடி கேமரா மூலம் எடுக்கப்பட்ட அந்தப் படம் 3டி நுட்பத்தில் மிரட்டியது.  அதற்குப் பிறகு அவர் “அவதார்” மூலம் திரையுலகையே புரட்டிப் போட்டது நாம் அறிந்த விஷயம் தான் ! இப்போது ஏறக்குறைய எல்லா ஹாலிவுட் அனிமேஷன், ஃபேன்டஸி போன்ற படங்களெல்லாம் 3டியில் தான் வருவேன் என முரண்டு பிடிக்கின்றன.

முதலிலேயே சொன்னது போல, 3டி திரைப்படங்கள் முப்பரிமாணத்தில் வருவதில்லை. இரண்டு பரிமாண படங்களை முப்பரிமாணம் போல மாற்றிக் காட்டும் வித்தையைச் செய்கின்றன. இலக்கியப் பிரியர்கள் இதை, காட்சி மயக்கம் அல்லது தோற்றப் பிழை என்று கூட அழைத்துக் கொள்ளலாம்.

அனகிலிப் (Anaglyph) என்பது இதன் ஆரம்ப கால வகை. இன்றும் கூட இது அச்சு மீடியாவில் வழக்கத்தில் உண்டு. சிவப்பு மற்றும் நீலம் ( முழுமையான நீலம் அல்ல) நிறங்களில் படங்களை ஒன்றன் மீது ஒன்றாக எடுத்து, அதை ஸ்பெஷல் கண்ணாடி மூலம் பார்ப்பது. அந்த ஸ்பெஷல் கண்ணாடியில் ஒரு கண்ணில் சிவப்பு, ஒரு கண்ணில் நீலம் இருக்கும். அவை குறிப்பிட்ட நிறத்தில் வரையப்பட்டுள்ள படத்தை முதன்மைப்படுத்தி மற்றவற்றை இருட்டாக்கும். ஒரு கண் வழியாக ஒரு ஒரு அடுக்கு மட்டுமே தெரியும். மற்ற அடுக்கு அடுத்த கண்ணில் தான் தெரியும். இப்படிப் பிரித்துக் காட்டும் போது முப்பரிமாண தோற்றம் உருவாகும் !

3டி டிவி பற்றிக் கேள்விப்பட்டிருப்பீர்களே ! அதில் அடிப்படையாக இயங்கிக் கொண்டிருந்த நுட்பமும் இது தான். இப்போது பெரும்பாலான தொலைக்காட்சி தயாரிப்பு நிறுவனங்கள் இந்த வழக்கத்தை விட்டு “போலராய்ட்” வகைக்குள் நுழைந்து விட்டார்கள்.

போலராய்ட் ? ஆம், அது தான் அடுத்தகட்ட வளர்ச்சி. 1950களுக்குப் பிறகு இது தான் பாப்புலர் 3டி நுட்பம். நீங்கள் சமீப காலத்தில் ஏதேனும் 3டி படம் தியேட்டரில் பார்த்திருந்தீர்களெனில் நிச்சயம் இந்தத் தொழில் நுட்பத்தில் தான் பார்த்திருப்பீர்கள். இதில் “போலராய்ட்” பில்டர்கள் மூலம் படம் திரையிடப்படும். இதிலும் இரண்டு படங்கள் ஒன்றன் மீது ஒன்றாக விழும். அதை போலராய்ட் கண்ணாடிகள் மூலம் பார்க்க வேண்டும். இந்த கண்ணாடிகள் ஒரே மாதிரித் தோற்றமளித்தாலும் உண்மையில் அதன் கோணம் இரண்டு விதமாய் இருக்கும். சாதாரணமாக 45 முதல் 135 டிகிரி வரையிலான மாற்றுக் கோணத்தில் இருக்கும். போலராய்ட் பில்டர் வழியாக வரும் படங்களில் ஒன்றை ஒரு கண்ணும் இன்னொன்றை இன்னொரு கண்ணும் பார்க்கும் படியாக இது அமைந்திருக்கும். இதனால் இரண்டு கண்களும் ஒரே படத்தை வித்தியாசமான கோணத்தில் பார்க்கும் போது நிஜமான ஒரு முப்பரிமாணக் காட்சி கிடைக்கும். ஒரு கண்ணை மூடிவிட்டுப் பார்த்தால் தெளிவில்லாத 2டி தான் தெரியும் !

ஆக்டிவ் ஷட்டர் கிளாஸஸ் (Active shutter glasses) பற்றிக் கேள்விப்பட்டிருப்பீர்களா தெரியாது. அது பிரபலமான 3டி கண்ணாடி வகையில் ஒன்று. இது கொஞ்சம் ஸ்பெஷலானது. இதில் படம் திரையிடப்படும் ஸ்கீரினுக்கும், கண்ணாடிக்கும் இடையே ஒரு தொடர்பு எப்போதுமே இருக்கும். நாம் எந்த இடத்திலிருந்து படத்தைப் பார்க்கிறோம் என்பதைப் பொறுத்து நமது கண்ணாடிக்கு ஸ்கிரீன் ஒரு சிக்னலை அனுப்பும். அதன் அடிப்படையில் எந்தக் கண் வழியாக அதிக வெளிச்சம் வரவேண்டும் என்பன போன்ற அடிப்படைத் தகவல்கள் பரிமாறப்படும்.

அடிப்படையில் சொல்லப் போனால் நமது கண்கள் ஒரு பொருளைப் பார்க்கும் போது ஒரே கோணத்தில் பார்ப்பதில்லை. சந்தேகம் இருந்தால் உங்கள் கண்களை மாறி மாறி மூடி மூடித் திறந்து பாருங்கள். உங்களுக்கு முன்னால் இருக்கும் பொருள் அங்கும் இங்கும் அசைவதாய்த் தோன்றும். ஆனால் ஒரே நேரத்தில் அதைப் பார்க்கும் போது தெள்ளத் தெளிவாய் உங்களுக்குத் தெரியும். அப்படித் தெரியவில்லையேல் கண் மருத்துவரைப் பாருங்கள் என்பதே என்னுடைய சிம்பிள் அட்வைஸ்.

இப்போது 3டி தொழில்நுட்பத்தின் அடுத்த கட்டம். இதுவரை 3டி படம் பார்க்க கண்ணாடி வேண்டும் எனும் கட்டாயம் இருந்தது இல்லையா ? அந்தக் கெடுபிடி இல்லை என்பது தான் புதுமையான நிலை. 3டி டிவியில் அந்த நிலை இப்போது வெற்றிகரமாக எட்டப்பட்டுள்ளது. விரைவில் திரையரங்குகளிலும் கண்ணாடி இல்லாமலேயே முப்பரிமாணம் பார்க்கும் நிலை உருவாகும். அந்த வித்தையைச் செய்யும் தொழில் நுட்பம் பாரலாக்ஸ் பாரியர் (Parallax Barrier) என அழைக்கப்படுகிறது. இதில் தொலைக்காட்சித் திரையில் படங்கள் அடுக்கடுக்காய் ஒளிபரப்பாகும். அந்தத் திரைக்கு முன்னால் பாரலக்ஸ் பாரியர் திரை ஒன்று பொருத்தப்பட்டிருக்கும். நமது கண்ணாடி செய்ய வேண்டிய வேலையை இந்தத் திரை செய்கிறது அது தான் வித்தியாசம்.

இவையெல்லாம் 2டி படத்தை 3டி படமாக நமக்குக் காண்பிக்கும் வித்தைகள் என்பது தான் சிறப்பம்சம். ஆனால் உண்மையிலேயே 3டி படங்களையும், ஆட்களையும் காண்பிக்கும் தொழில்நுட்பங்களும் வந்து விட்டன. எந்திரன் படத்தில் ரஜினியின் 3டி உருவம் வந்து பேசுவது போல் ஒரு காட்சி வரும். அத்தகைய இமேஜ் மனிதர்கள் விமான நிலையங்கள், ஷாப்பிங் மால்கள், அலுவலகங்கள் போன்ற இடங்களில் நுழையத் துவங்கிவிட்டார்கள். காற்றில் உருவம் வரையும் வித்தை அது ! எதிர்காலத்தில் ரொம்ப அன்னியோன்யமானத் தகவல் பரிமாற்றத்தை இத்தகைய உருவங்கள் செய்யும் என்பது பலத்த எதிர்பார்ப்பு.

உலகம் 3டி நுட்பத்துக்குள் புயலாய் நுழைந்து கொண்டிருக்கும் இந்த வேளையில் இந்த அடிப்படைத் தகவல்களை 2டியில் வாசித்துத் தெரிந்து கொள்வது நல்லது தான் இல்லையா ?!

ஃ

Thanks : Daily Thanthi, Computer Jaalam.

தொடுதிரைத் தொழில்நுட்பம்

 தொழில் நுட்பம் ஒவ்வோர் காலகட்டத்திலும் ஒவ்வொரு அதிசயப் பக்கத்தை விரிப்பது வழக்கம். சினிமா உருவான காலத்தில் திரையில் அசையும் காட்சிகள் பிரமிப்பாய் இருந்தன. அது மிகப்பெரிய தொழில் நுட்பப் புரட்சி. முதலில் திரையிடப்பட்ட காட்சி இது தான். “தூரத்திலிருந்து ஒரு இரயில் வண்டி ஓடி வருகிறது”. அதை திரையிட்டபோது தியேட்டரில் இருந்தவர்களெல்லாம் அலறி அடித்துக் கொண்டு ஓடினார்கள். அது திரையைக் கிழித்துக் கொண்டு வந்து தங்களை இடித்து விடும் என பயந்தார்கள் ! சினிமா இன்றைக்கு பல்வேறு மாற்றங்களைக் கண்டு மிரட்டும் வகையில் அவதார் எடுத்து நிற்பது நமக்குத் தெரிந்ததே.

தொலைக்காட்சிகள் வந்தது இன்னொரு புரட்சி ! ஒரு தொலைக்காட்சியை சொந்தமாக்க வேண்டுமென்றால் சொத்து, பத்தையெல்லாம் விற்க வேண்டும் எனும் காலகட்டம் இருந்தது. இப்போது அது முன்னூறு ரூபாய்க்கு  மூலைகளில் விற்கப்படுகிறது.

தொலைபேசி வந்தபோதும் அப்படியே ! அது வசீகரமாய் மாறி செல்போனாக மாறியபோதும் அப்படியே. இப்படி வரிசைப்படுத்தும் வசீகரப் பட்டியலில் சர்வ நிச்சயமாய் இந்த “தொடுதிரை”க்கும் ஒரு இடம் உண்டு. டச் ஸ்க்ரீன் ( Touch Screen ) தான் தொடு திரை என்பதை நீங்கள் அறிவீர்கள் என்பதில் எனக்குச் சந்தேகமில்லை !

இப்போது சாதாரணமாக சீனாவின் குடிசைத் தொழிலாய் உருவாகும் ஆயிரம் ரூபாய் போன்களில் கூட இந்த தொடு திரை வந்து விட்டது. ஐபோன் போன்ற உலகை புரட்டிப் போட்ட தயாரிப்புகளின் வசீகர அம்சம் இந்த அட்டகாசமான தொடு திரை ஸ்டைல் தான். டேப்லெட்களின் படையெடுப்புக்குப் பிறகு தொடுதிரை நமது விரல்களை விட்டு விலக்க முடியாத விஷயமாகிப் போய்விட்டது. அதனால் அதான் கணினிகளும் தங்கள் இயங்கு தளங்களை தொடு திரை வசதியோடு உருவாக்கிக் கொண்டிருக்கின்றன.

சரி.. இந்த தொடு திரை எப்படித் தான் வேலைசெய்கிறது ? எப்போதாவது அதைப் பற்றி யோசித்துப் பார்த்ததுண்டா ? கீபோர்ட்டில் விஷயம் ஈசி. ஒரு எழுத்தை அமுக்கினால் அது எந்த எழுத்து என்பதை கருவி அடையாளம் காண்பது ஈசி. தொடுதலில் எப்படி ? அங்கே எந்த பட்டனும் கிடையாது. வெறும் ஒரு திரை மட்டுமே. அதில் படங்கள் மட்டுமே. படத்தைத் தொட்டால் எப்படி விஷயம் நடக்கிறது ?

இந்த தொழில் நுட்பத்துக்கு மிக மிக அடிப்படையாய் இருக்க வேண்டிய விஷயம் ஒன்றுண்டு. நாம் நமது செல்போனிலோ, டேப்லெட்டிலோ அல்லது வேறு ஏதேனும் தொடுதிரைக் கருவியிலோ தொடும் போது எந்த இடத்தைத் தொடுகிறோம் எனும் அட்சர சுத்தமான தகவல் கருவிக்குத் தெரிய வேண்டும். அப்படித் தெரிந்தால் பாதி வேலை முடிந்தது. அந்த தகவலுக்குத் தக்கபடியான செயலை செய்ய வேண்டியது மீதி வேலை.

அதை எப்படிக் கண்டுபிடிப்பது என்பதில் தான் விஷயமே இருக்கிறது. மிக முக்கியமாக மூன்று பெரிய வகைகளில் இந்த நுட்பம் கையாளப்படுகிறது. ரெசிஸ்டிவ் (Resistive) , கெப்பாசிடிவ் (Capacitive) மற்றும் சர்ஃபேஸ் அகோஸ்டிக் வேவ் (Surface acoustic wave)  என்பவையே அந்த மூன்று நுட்பங்கள். இதில் இணை, கிளை என பல வகைகள் உண்டு என்பதையும் நினைவில் கொள்ளுங்கள்.

ரெசிஸ்டிவ் வகை ஒரு சுவிட்ச் போன்று செயல்படக் கூடியது. சுவிட்ச் எப்படி இயங்குகிறது ? ஆன் பண்ணும் போது இரண்டு கம்பிகள் இணைய, மின்சாரம் பாய்கிறது இல்லையா ? இந்த ரெசிஸ்டிவ் வகைத் தொடுதிரையின் கான்செப்ட் அது தான். இதில் ஒரு கண்ணாடித்திரை, அதன் மீது இன்னொரு திரை என இரண்டு அடுக்குத் திரை இருக்கும். இரண்டு இரண்டு திரைகளுக்கும் இடையே மின்சாரம் பாயாத ஒரு வெற்றிடமும் இருக்கும். மேலே இருக்கும் திரையின் அடிப்பாகத்திலும், கீழே இருக்கும் திரையின் மேல் பாகத்திலும் மின் கடத்திகள் இருக்கும்.

ஒரு இடத்தை நாம் தொடும் போது, மேலே உள்ள திரையும் கீழே உள்ள திரையும் தொட்டுக் கொள்கின்றன. அப்போது ஒரு இணைப்பு உருவாகிறது. மின்சாரம் அந்த புள்ளி வழியாகப் பாய்கிறது. அந்த மின்காந்த அலை மாற்றத்தைக் கொண்டு அது எந்த புள்ளி என்பது கண்டறியப்படுகிறது. அதற்குப் பிறகு ஒரு மவுஸ் கிளிக் போல, உள்ளே இருக்கும் மென்பொருள் தேவையான செயலைச் செய்து விடும். இதை கையால் தான் தொடவேண்டும் என்பதில்லை. ஸ்டைலஸ் குச்சி, பென்சில், ரப்பம் இத்யாதி என ஏதாவது ஒரு பொருள் போதும் !

இரண்டாவது வகை கெப்பாசிடிவ் சிஸ்டம். இந்த நுட்பம் கொஞ்சம் வித்தியாசமானது. இதில் அடுக்குத் திரைகள், அதை இணையச் செய்தல் போன்ற விஷயங்கள் எல்லாம் இல்லை. தொடுதிரையில் மின் சக்தி சேமிக்கப்பட்டிருக்கும். மிக மெல்லிய அளவில். அதை நாம் தொடும்போது தொடும் புள்ளியிலிருந்து கொஞ்சம் மின்சாரம் நமது உடலுக்குக் கடத்தப்படும். அப்போது தொடப்பட்ட புள்ளியில் மின்சாரம் குறைவாய் இருக்கும். அந்த மாற்றத்தைக் திரையின் நாலா பக்கத்திலும் சைலன்டாக இருக்கும் சர்க்யூட்கள் துல்லியமாகக் கவனிக்கும். அவை அந்தத் தகவலைக் கூட்டிக் கழித்து, எந்த இடத்தில் தொடுதல் நடந்தது என்பதை கண்டு பிடிக்கும் !

இந்த வகை நுட்பத்தை இயக்க விரல் நுனிகள் வேண்டும் என்பது அடிப்படை. அது ஏன் என குதக்கமாய் மூக்கை நுழைப்பவர்கள், மூக்கை வைத்தும் இயக்கலாம். அடிப்படையில் உடலின் ஒரு பாகம் இதில் தொடவேண்டும் அப்போதுதான் மின்கடத்தல் நிகழும் என்பதே விஷயம். குளிர் பிரதேசங்களில் கிளவுஸ் போட்டு அலைபவர்கள் இந்த கருவியை இயக்க, கிளவுஸைக் கழற்ற வேண்டிய அவசியம் உண்டு ! கழற்றாமல் பயன்படுத்தக் கூடிய சில ஸ்பெஷல் கிளவுஸ் களும் விற்பனையில் உள்ளன என்பது சுவாரஸ்யத் தகவல். இந்த ஸ்பெஷல் கிளவுஸின் சில விரல்கள் மின்சாரம் கடத்தும் இழைகளால் தயாரிக்கப்பட்டிருக்கும், அவ்வளவுதான் !

மூன்றாவது வகை சர்ஃபேஸ் அகோஸ்டிக் வேவ் (Surface acoustic wave)  சிஸ்டம். பள்ளிக் கூடத்தில் கணக்குப் பாடத்தில் வரும் கிராஃப் பேப்பர் ஞாபகம் இருக்கிறதா ? எக்ஸ் அச்சு, ஒய் அச்சு என குறுக்கும் நெடுக்குமாக இருக்குமே ? அதே போல இந்த மூன்றாவது வகை நுட்பத்தில் மின் அலைகள் பாய்ந்து கொண்டிருக்கும். ஒரு எல்லையிலிருந்து துவங்கி மறு எல்லை வரை இவை சீரான நேர்கோடுகளில் பாய்ந்து கொண்டே இருக்கும். ஒரு முனை அனுப்பும், மறு முனை பெற்றுக் கொள்ளும்.

இதன் மேல், அந்த அலைகள் பாய்வதை பிரதிபலிக்கும் ஒரு கண்ணாடியும் இருக்கும். இப்போது நமது கை விரல் அந்த திரையின் மேல் ஏதேனும் ஒரு இடத்தில் தொட்டால், அந்த இழை அறுபடும். மறு எல்லைக்குப் போய்ச் சேராது இல்லையா ? அந்த தகவலை வைத்து எந்த இடத்தில் தொடுதல் நடந்தது எனும் விஷயம் கணக்கிடப்படும்.

இன்றைக்கு இருக்கும் மிகப் பிரபலமான முறை இது தான். காரணம் இந்த முறையில் தான் படங்களை மிகத் தெளிவாக காண்பிக்க முடியும் ! செல்லமாய் விரல் நுனியால் படங்களைப் புரட்டிப் பார்க்கும் இன்றைய நவீன தொடு திரைகளின் உள்ளே இயங்கும் நுட்பம் இது தான் !

சில தொடு திரைகளில் நீங்கள் இரண்டு விரல்களால் ஒரே நேரத்தில் தொட்டால் அது வேலை செய்யாது. அத்தகைய நுட்பத்தில் பெரும்பாலும், “முதல்” தொடுதல் தான் கணக்கில் எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டு காரியத்தில் இறங்கும். நவீன திரைகளில் “மல்டி டச்” எனப்படும் பல தொடுதல்கள் சாத்தியம். படத்தை “ஸூம்” செய்ய பெருவிரலையும், ஆள்காட்டி விரலையும் ஸ்டைலாகப் பயன்படுத்துவோருக்கு இது சட்டென புரியும் !

மிகப் பிரபலமான, பொதுவாக பயன்பாட்டில் இருக்கும் நுட்பம் இவை என்றாலும் வேறு சில சுவாரஸ்யமான நுட்பங்களும் இதில் உண்டு.

டைக்கோ இன்டர்நேஷனல் எனும் நிறுவனம் 2006ம் ஆண்டு அறிமுகம் செய்த தொழில் நுட்பம் அதில் ஒன்று ! இதில் தொடுதிரையின் ஒவ்வோர் சின்ன பகுதியும் ஒரு தனித்துவமான ஓசை எழும் வகையில் உருவாக்கப்பட்டிருக்கும். அந்த சத்தத்தை நாம் கேட்க முடியாது. ஆனால் அந்த ஒலியின் அதிர்வலையையை கணினி கண்டறியும்.

இத்தகைய தொடுதிரையில் நாம் விரல்களால் தொடும்போது தனித் தனி ஒலி அலைகள் எழும். அதைக் கணினி டீகோட் செய்து தகவல்களாக மாற்றும். அந்தத் தகவலின் அடிப்படையில் தொடு திரை செயல்படும் ! வெளிச் சத்தங்கள் இந்த செயலில் தலையிடுமோ எனும் சந்தேகம் இருந்தால் அதை விட்டு விடுங்கள் ! ஒரு கல்யாண வீட்டின் பாட்டுக் கச்சேரிக்கு முன் அமர்ந்து கூட இதை இயக்கலாம், பிரச்சினை இல்லை !

தொடுதிரைகளின் அடுத்த வளர்ச்சி என்பது திரையே இல்லாமல் தொடுவது தான் ! புருவத்தை உயர்த்துகிறீர்களா ? சொல்கிறேன் ! இது லேசர் டெக்னாலஜி படி இயங்கும். கருவியிலிருந்து லேசர் வெளிச்சம் வரும். அதை சுவரிலோ, தரையிலோ, ஏன் கையிலோ கூட அடித்து அந்த பிம்பங்களைத் தொட்டு இயக்கும் நுட்பமே இது !

லேசர் இமேஜ் கேலிபரேஷன் டெக்னாலஜி Laser Image Calibration Technology (LICT) என்று இதை அழைக்கிறார்கள். சினிமாவை திரையில் காட்டுவது போல, இந்த லேசர் ஒளியை உள்ளங்கை அளவுக்குச் சுருக்கியோ, சினிமாஸ்கோப் அளவுக்குப் பெரிதாக்கியோ எப்படி வேண்டுமானாலும் பயன்படுத்தலாம் என்பது இதன் ஸ்பெஷல்!

இது எப்படி இயங்குகிறது தெரியுமா ? திரையில் படும் பிம்பத்திலிருந்து சுமார் 2 மிலிமீட்டருக்கு மேலே 1 மில்லிமீட்டர் அடர்த்தியில் கண்ணுக்குப் புலப்படாத ஒரு தளம் உருவாகும். திரையின் பிம்பத்தின் நகலாக. இந்த இடத்தில் தொடும்போது கருவியிலுள்ள சென்சார்கள் அந்த  மாற்றத்தை லபக் எனப் பிடித்து தகவலாய் மாற்றி, வேலை செய்யத் துவங்கும் !

தொடு திரையின் நுட்பங்களைப் பற்றிப் பேசும்போது இ.ஏ.ஜான்சன் அவர்களை ஒரு தடவை நினைக்காமல் இருப்பது அக்மார்க் பாவச் செயல். அவர்தான் 1965ம் ஆண்டு இந்த தொடுதிரைக்கான முதல் விதையைப் போட்டார். கெபாசிட்டிவ் தொடுதிரை ஐடியாவை முதலில் வெளியிட்டதும், பிறகு 1967ல் படம் வரைந்து பாகங்களைக் குறித்ததும் அவர் தான். பிறகு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக டிராபிக், விற்பனை நிலையம், விளையாட்டுக் கருவிகள் என ஆரம்பித்து இன்றைக்கு ஏறக்குறைய எல்லா இடங்களிலும் தொடு திரை ராஜாங்கம் தான் !

டச் ஸ்க்ரீன் நுட்பம் ஒரு கடல், நாம கொஞ்சம் லைட்டா “டச்” பண்ணியிருக்கோம் அவ்ளோ தான் !

Thanks : Daily thanthi, Computer Jalam.

மனோரமா இயர் புக் : Top 10 கணினி இதழ்கள்

கணினி இதழ்கள் :

 

 

 

 

 

 

கணினி யுகம் ஆரம்பமான காலத்திலிருந்து பல்வேறு கணினி இதழ்கள் வெளியாகத் துவங்கின. இன்று உலகெங்கும் நூற்றுக்கணக்கான கணினி ஸ்பெஷல் இதழ்கள் வெளியாகிக் கொண்டே இருக்கின்றன. பழைய மற்றும் புதிய சில கணினி இதழ்களின் அறிமுகம் இது.

1. பி.சி மேகசின் ( PC Magazine )

1982ம் ஆண்டிலிருந்தே வெளிவரும் கம்ப்யூட்டர் பத்திரிகை எனும் பெயர் இதற்கு உண்டு. 2009ம் ஆண்டு வரை அச்சு இதழாக வந்து கொண்டிருந்த இந்த இதழ் இப்போது இணைய இதழாக உருமாறியிருக்கிறது. www.pcmag.com என்பது இதன் இணைய தள முகவரி. நவீன தொழில்நுட்பங்களின் அறிமுகம், மென்பொருள் வன்பொருள் குறித்த புதிய தகவல்கள், விமர்சனங்கள். மற்றும் வல்லுனர்களின் கட்டுரைகள் இதில் இடம்பெறுகிறது.

2. பைட் ( BYTE  )

கணினி உதயமான காலத்தில் முதலில் கால்பதித்த வெகு சில கணினி பத்திரிகைகளில் முக்கியமானது பைட். வாசிப்புக்குக் கொஞ்சம் கடினமான முழுக்க முழுக்க தொழில்நுட்ப விவரங்கள் அடங்கிய பத்திரிகை இது. 1975ல் முதல் பதிப்பு வெளியானது. பல்வேறு மாற்றங்களுடன் 2011 வரை இதன் பெயர் இருப்பில் இருந்தது. தற்போது அது  http://www.informationweek.com/personal-tech/ எனும் தளத்துடன் இணைந்து இரண்டறக் கலந்து விட்டது.

3. பி.சி வேல்ட் (PC World )

சர்வதேச அளவில் பிரபலமான இன்னொரு கணினி பத்திரிகை பிசிவேர்ல்ட். 1982ல் முதல் பதிப்பு அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. மிகவும் வெற்றிகரமான இந்தப் பத்திரிகை பல்வேறு காலகட்டங்களில் பல்வேறு விருதுகளையும் அள்ளியிருக்கிறது. 2006ல் உலக அளவிலேயே அதிக அளவில் அச்சாகும் கணினிப் பத்திரிகை எனும் பெயருடன் 7. 5 இலட்சம் பிரதிகள் வெளியாகிக் கொண்டிருந்தது. தற்போது அது டிஜிடல் முகத்துக்குத் தாவி http://www.pcworld.com/ என இணையத்தில் முகம் காட்டுகிறது.

4. கம்ப்யூட்டர் வேர்ல்ட் ( Computer World )

1967ல் இருந்தே ஒரு கணினி இதழ் வெளியாகிறதெனில் அது இது தான். உலகின் முதல் கணினிப் பத்திரிகை என்பார்கள். மிகவும் பிரபலமான இந்த இதழ் மாதம் இருமுறையாக மலர்கிறது.  இதன் வடிவங்கள் உலகின் பல்வேறு நாடுகளிலிருந்தும் வெளியாகின்றன. அச்சு, இணையம் என இரண்டு முகம் காட்டும் இந்த இதழை www.computerworld.com எனும் தளத்தில் சந்திக்கலாம்.

5. கிரியேட்டிவ் கம்ப்யூட்டிங் ( Creative Computing )

பழங்கால கணினி இதழ்களின் பட்டியலில் இதற்கு ஒரு சிறப்பு இடம் உண்டு. 1974 முதல் 1985 வரை இந்த இதழ் வெளியானது. புரோகிராம்களின் சோர்ஸ் கோட்-ஐ க் கொடுத்து அதை பயன்பாட்டாளர்கள் தங்கள் கணினியில் எழுதிப் பார்க்க வழி செய்தது இதன் சிறப்பு அம்சமாக இருந்தது. ஆனாலும் காலப் போக்கில் அதன் புகழ் மங்க நிறுவனம் இழுத்து மூடப்பட்டது !

6. வயர்ட் ( Wired )

அமெரிக்காவிலிருந்து வெளிவரும் பிரபலமான கணினி பத்திரிகை வயர்ட். மென் வடிவிலும், அச்சு வடிவிலும் இந்தப் பத்திரிகை மிகப் பிரபலம். 1993ம் ஆண்டு துவக்கம் முதல் இந்த மாத இதழ் வெளியாகிக் கொண்டிருக்கிறது. www.wired.com எனும் இணைய தளத்தில் இதைக் காணலாம். இன்றைய பிரபல கணினிப் பத்திரிகைகளில் இதற்குத் தனி இடம் உண்டு.

7. மேக்ஸிமம் பி.சி Maximum PC

பூட் எனும் பெயரில் அறிமுகமாகி பிரபலமாய் இருக்கும் பத்திரிகை மேக்ஸிமம் பி.சி. http://www.maximumpc.com/ எனும் இணைய தளம் இந்தப் பத்திரிகைக்குரியது. தொழில்நுட்ப விஷயங்கள், பொருட்களின் தரமதிப்பீடு, தொழில்நுட்ப அலசல், வன்பொருட்களின் புதிய வருகை,என பல தரப்பட்ட விஷயங்களைக் கலந்து கட்டி வெற்றிகரமாக ஓடிக்கொண்டிருக்கும் குதிரை இது !

8. மேக் வேர்ல்ட் MacWorld

ஆப்பிள் நிறுவன தயாரிப்புகளுக்கென்றே பிரத்யேகமாக வெளிவரும் பத்திரிகைகள் நிறைய உண்டு. அதில் மிகப் பிரபலமான பத்திரிகை இது. 1984ம் ஆண்டிலிருந்து தொடர்ந்து இயங்கி வருகிறது. மேக் லைஃப் எனும் பத்திரிகை இதன் போட்டியாளர் இடத்தில் இருக்கிறது. ஆனால் அதை விட இரண்டு மடங்கு அதிக சர்குலேஷனுடன் மேக்வேர்ல்ட் இயங்கி வருவது குறிப்பிடத் தக்கது. http://www.macworld.com என்பது இதன் இணைய தள முகவரி.

9. ஸ்மார்ட் கம்ப்யூட்டிங் Smart Computing

விமர்சகர்களின் தரவரிசையில் உயர்ந்த இடத்தைப் பிடிக்கும் இதழ் ஸ்மார்ட் கம்ப்யூட்டிங். புதிய தொழில்நுட்ப விஷயங்களை வசீகரமான வகையில் தருவதில் ஸ்மார்ட் கம்ப்யூட்டிங் இதழ் சிறப்பிடம் பிடிக்கிறது. http://www.smartcomputing.com/ என்பது இதற்கான இணைய தளம்.

10 பி.சி கேமர் PC Gamer

கணினி விளையாட்டுகளுக்கென்றே பிரத்யேகமாக வெளிவரும் பத்திரிகைகள் ஏராளம் உண்டு. அதில் மிக முக்கியமானது பி.சி கேமர் எனும் மாத இதழ். 1993ன் இறுதியில் வெளியாகத் துவங்கிய பத்திரிகை இது. பல்வேறு நாடுகளில் இதன் வடிவங்கள் வெளியாகிக் கொண்டிருக்கின்றன. http://www.pcgamer.com/ என்பது இதன் இணையதள முகவரி.

 

 

ஆ.வி : வயலின் மர்மம் !

வரலாற்றையே வியக்க வைத்த ஆண்டோனியோ, இசைக்கருவிகள் செய்பவர். 1644க்கும் 1737க்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில் வாழ்ந்தார். இவருடைய பேவரிட் இசைக்கருவி வயலின். தனக்கே உரிய ஸ்பெஷல் பார்முலா படி அவர் உருவாக்கிய வயலின்கள் அதி அற்புதம். அதை எப்படி உருவாக்கினார், என்ன கணக்கு வைத்திருந்தார் என்பதெல்லாம் அவர் வெளிப்படுத்தாத மாபெரும் ரகசியம்.

பழைய வயலின்களின் பார்முலாக்களை இவர் ஒதுக்கித் தள்ளினார். தனக்கென சில ஐடியாக்களை உருவாக்கினார். கன கட்சிதமாக ஒவ்வொரு பாகத்தையும் உருவாக்கினார். இவருடைய இசைக்கருவியிலிருந்து ஒரு நூலிழை மாற்றத்தை ஏற்படுத்தினால் கூட இசை அபஸ்வரமாகி விடுகிறது. அந்த அளவுக்கு அவருடைய வயலின் உருவாக்கும் நேர்த்தி இருந்தது.

இவருடைய வயலினில் இருந்து தெய்வீக இசை கசியும் என உருகுகின்றனர் இசை ரசிகர்கள். உலகின் பல இசை ஜாம்பவான்களுடைய இறுதி ஆசையே ஒருமுறையேனும் இவருடைய இசைக்கருவியில் இசைக்க வேண்டும் என்பது தான்.

இன்று வரை இவருடைய வயலின் தான் உலகில் நம்பர் 1. உலகிலேயே இவருடைய வயலின்கள் தான் அதிக பட்ச தொகைக்கு ஏலமிடப்படுகின்றன. கடைசியாக இவருடைய வயலின் ஒன்று மூன்றரை மில்லியன் டாலர்களுக்கு ஏலம் போய் அசத்தியது.

வயலின் மட்டுமன்றி கிடார், செலோஸ், வயலோஸ் என வேறு பல இசைக்கருவிகள் செய்வதிலும் இவர் கெட்டிக்காரர். இவருடைய வாழ்நாளில் ஆயிரத்து நூறுக்கு மேற்பட்ட இசைக்கருவிகளைச் செய்திருக்கிறார். 1698க்கும் 1730 க்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில் இவர் செய்த இசைக்கருவிகள் தான் உலகிலேயே இன்று வரை சூப்பர் இசைக்கருவிகள்.

இவருடைய வயலினில் இருந்து எப்படி இந்த அற்புத இசை வருகிறது என நிபுணர்கள் ஆராய ஆரம்பித்து சில நூறு ஆண்டுகள் ஆகிவிட்டன. இன்று வரை ரகசியங்கள் அவிழவில்லை. உலகெங்கும் உள்ள பல்வேறு அருங்காட்சியகங்களில் இவருடைய இசைக்கருவிகள் இருக்கின்றன. பலருடைய தலையையும் பிய்க்க வைக்கும் ரகசியங்களைச் தன்னுள் சுமந்தபடி.

ஃ நன்றி : விகடன்

To Vote